self presentation text:

Historical information about anarchist black cross is pretty limited. However, according to Rudolph Rocker (cashier of the London anarchist black cross), anarchist black cross (also known as anarchist red cross (arc) was founded between  1900 and 1905. It is possible that these dates are not very precise. According to Harry Weinstein, one of the two founders of the organization, it started after his arrest during July or August 1906. As soon as he was released, Weinstein, together with others, offered clothes to anarchists that had been sentenced to exile in Siberia. The above were the first stages of abc. According to other sources, abc was founded in 1907.

However, there is no doubt on why abc was founded. It was formed through division from the political red cross (prc). prc was controlled by social-democrats and denied to support anarchist and social revolutionaries political prisoners, despite the constant donations from several anarchists and social revolutionaries. During the next seven decades, the group will continue with several names, but always considering itself part of the more general formation of anarchist black cross/ anarchist red cross. abc ‘s support towards the political prisoners spread across the planet and is now an international organizational structure with groups in almost every state worldwide.

Somewhere here, in 2016, we ‘re also announcing the foundation of anarchist black cross-anarchist solidarity cell.

As anarchists, we perceive the need of a multiform anarchist struggle, posing the issue of attack against state and vassalage that is imposed, with every means possible, here and now.

Inside this context, we do not consider that the action of our anarchist comrades is finished after imprisonment or repression. On the contrary, we consider the anarchist prisoners as a part of the anarchist struggle in a political, theoretical and practical level. Their position after the arrest, the ascension of the political responsibility or the defence of their political identity when they deny the charges. The denial to recognize any authority of the judicial institutions, their stubborn no-alientation from the totalitarian and nightmarish environment of prison, their unyielding struggle against the material reality of imprisonment through attempts to escape, all these create a consignment of the same value, as their actions before prison and arouse the consciences of those who are out of prison, resisting or hereunder resisting. So,  our immediate and actual solidarity comes as an act of support and recognisal of the struggle of our comrades, the aggregate of the political subjects, regardless of their action.
We primarily consider that illegality, as a denial of an individual to abide with the state’s laws, can by itself be a political act, even its subject does not identify herself/himself as an anarchist but has leaded her/his life with dignity, in or out of prison. Hence, the identity of the social prisoner is not something homogenous and an absolute separation between the social and the political prisoners as political subjects or subjects of resistance is for as neither possible nor legit. So, the fact that, organizationally, as a structure, we chose to specifically target towards the support of the anarchist political prisoners, is connected with strategical targets and priority because of political relativity and does not negate our solidarity to social or political prisoners not identifying themselves as anarchists.

Solidarity means recognition of the struggle but, not necessarily, identification. For us, the choices of the anarchist war prisoners are conscious logical choices, the only consistent corollary of their analyses’, coming to complete a more general puzzle in the anarchist struggle. Like this, we feel like complementing one another in the eternal way of anarchy.

We support the multiform anarchist theory and action but, as anarchist black cross solidarity cell, our solidarity will take the form of public actions of solidarity and support.

In our blog, abcsolidaritycell.espivblogs.net, we will upload notifications about anarchist prisoners as well as notifications from their trials.

Micropolitic  logics and clashes have no place in the anarchist struggle for the end of states and power. Our goal is not self-reference but to destroy what exists.

Anarchist Black Cross  – anarchist solidarity cell

Κείμενο αυτοπαρουσίασης:

Οι ιστορικές πληροφορίες που διαθέτουμε για τον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό είναι σχετικά ελλιπείς. Σε γενικές γραμμές όμως, το έτος προέλευσης του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού, επίσης γνωστός ως Αναρχικός Ερυθρός Σταυρός (ARC), σύμφωνα με τον Rudolph Rocker (ταμίας του Αναρχικού Ερυθρού Σταυρού στο Λονδίνο), είναι κάπου κατά τη διάρκεια της περιόδου 1900 – 1905. Ενδεχομένως αυτές οι ημερομηνίες να μην είναι πολύ ακριβείς. Σύμφωνα με τον Harry Weinstein, έναν από τους δύο άνδρες που ξεκίνησαν την οργάνωση, άρχισε μετά τη σύλληψή του τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 1906. Μόλις αφέθηκε, ο Weinstein μαζί με άλλους παρείχαν είδη ένδυσης για αναρχικούς που καταδικάστηκαν σε εξορία στη Σιβηρία. Αυτά ήταν τα πρώτα στάδια του ARC. Άλλες πηγές θέτουν ως έτος προέλευσης το 1907.
Ωστόσο, η αιτία για τη δημιουργία του Αναρχικού Ερυθρού Σταυρού δεν αμφισβητείται. Σχηματίστηκε μέσω διάσπασης από τον Πολιτικό Ερυθρό Σταυρό (PRC). Ο PRC ελεγχόταν από τους σοσιαλδημοκράτες και αρνήθηκε να παράσχει υποστήριξη σε αναρχικούς και κοινωνικούς επαναστάτες πολιτικούς κρατούμενους, παρά τις συνεχείς δωρεές από διάφορους αναρχικούς και κοινωνικούς επαναστάτες.
Κατά τις επόμενες 7 δεκαετίες, η ομάδα θα συνεχίσει με διάφορα ονόματα, αλλά πάντα θεωρούσε τον εαυτό της μέρος του ευρύτερου σχηματισμού του Αναρχικού Ερυθρού Σταυρού / Αναρχικού Μαύρου Σταυρού. Η υποστήριξη του ABC (Anarchist Black Cross) προς τους πολιτικούς κρατούμενους εξαπλώθηκε στις «τέσσερις γωνιές του πλανήτη» και πλέον αποτελεί μια διεθνή οργανωτική δομή, με ομάδες σε σχεδόν κάθε κράτος παγκοσμίως.

Κάπου εδώ, εν έτη 2016, ερχόμαστε και εμείς για να ανακοινώσουμε την ίδρυση του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού – πυρήνας έμπρακτης αναρχικής αλληλεγγύης (Anarchist Black Cross – anarchist solidarity cell).
Ως αναρχικές/οι αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη ενός πολύμορφου αναρχικού αγώνα που θα θέτει το ζήτημα της επίθεσης κατά του κράτους και της υποτέλειας που επιβάλλεται με όλα τα μέσα, στο εδώ και στο τώρα.

Στο πλαίσιο αυτό, δεν θεωρούμε πως η δράση των αναρχικών συντροφισσών/ων μας τερματίζεται μετά την αιχμαλωσία ή την καταστολή. Απεναντίας, θεωρούμε πως οι αναρχικοί/ές αιχμάλωτοι/ες αποτελούν κομμάτι του αναρχικού αγώνα σε πολιτικό θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Η στάση τους μετά τη σύλληψη, η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης ή υπεράσπιση της πολιτικής τους ταυτότητας και της πολυμορφης αναρχικής δράσης όταν αρνούνται τις κατηγορίες, η άρνηση αναγνώρισης της οποιασδήποτε εξουσίας των δικαστικών θεσμών, η πεισματική μη αλλοτρίωση από το ολοκληρωτικό και εφιαλτικό περιβάλλον της φυλακής, ο ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στην υλική υπόσταση του εγκλεισμού τους με απόπειρες απόδρασης, όλα αυτά αποτελούν παρακαταθήκες ισάξιες της δράσης τους πριν τη σύλληψη και ερεθίζουν τις συνειδήσεις των απ’ έξω, αντιστεκόμενων ή δυνάμει αντιστεκόμενων.

Η άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη, λοιπόν, έρχεται να τεθεί ως μια πράξη στήριξης και αναγνώρισης του αγώνα των συντροφισσών/ων μας, του συνόλου των πολιτικών υποκειμένων, ανεξαρτήτως της δράσης τους.

Θεωρούμε, κατ’ αρχήν, ότι η παρανομία, ως άρνηση συμμόρφωσης μιας ατομικότητας με τους κανόνες του κράτους, μπορεί να είναι από μόνη της μία πολιτική πράξη, ακόμα και όταν το υποκείμενό της δεν έχει αναρχικές καταβολές , αν έχει επιδείξει, ωστόσο, μία αξιοπρεπή διαδρομή στη ζωή της/του, μέσα ή έξω από τη φυλακή. Η ταυτότητα της/ου ποινικής/ού κρατούμενης/ου δεν είναι, συνεπώς, ένα ομοιογενές πράγμα και ένας απόλυτος διαχωρισμός ποινικών/πολιτικών κρατουμένων ως πολιτικά υποκείμενα( ή υποκείμενα αντίστασης) και αποδέκτες της αλληλεγγύης μας δεν είναι για μας δυνατός ούτε θεμιτός. Το γεγονός, λοιπόν, ότι οργανωτικά, σαν δομή, επιλέξαμε να στοχεύσουμε συγκεκριμένα στη στήριξη των αναρχικών πολιτικών κρατουμένων, έχει να κάνει με στρατηγικές στοχεύσεις και προτεραιότητες λόγω πολιτικής συγγένειας και δεν αναιρεί την αλληλεγγύη μας και σε ποινικούς/ές κρατούμενους/ες ή πολιτικούς/ές κρατούμενους/ες που δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί/ές.

Η αλληλεγγύη σημαίνει αναγνώριση του αγώνα, αλλά όχι απαραίτητα και ταύτιση. Οι επιλογές των αναρχικών αιχμαλώτων αποτελούν για εμάς συνειδητές λογικές επιλογές, τη μόνη συνεπή απόρροια των αναλύσεών τους, που έρχονται να συμπληρώσουν ένα ευρύτερο παζλ στον αναρχικό αγώνα. Κάπως έτσι, νιώθουμε πως αλληλοσυμπληρωνόμαστε μαζί στον αέναο δρόμο της αναρχίας.

Στηρίζουμε την πολύμορφη αναρχική θεώρηση και πράξη, αλλά ως αναρχικός μαύρος σταυρός πυρήνας έμπρακτης αναρχικής αλληλεγγύης, η αλληλεγγύη μας θα μετουσιώνεται σε δημόσιες δράσεις αλληλεγγύης και στήριξης.

Στο blog μας abcsolidaritycell.espivblogs.net θα ανεβαίνουν ενημερώσεις σχετικά με τις/ους αναρχικές/ούς αιχμαλώτους καθώς και ενημερώσεις από τις δίκες τους.

Στον αναρχικό αγώνα για το τέλος των κρατών και της εξουσίας δε χωράνε μικροπολιτικάντικες λογικές και αντιπαραθέσεις. Στόχος μας είναι η καταστροφή του υπάρχοντος και όχι η αυτοαναφορικότητά μας.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός
πυρήνας έμπρακτης αναρχικής αλληλεγγύης