Τους τελευταίους 38 μήνες βρίσκομαι αιχμάλωτος στις φυλακές της αστικής Δημοκρατίας. Αποτελεί τιμή μου να αντιμετωπίζομαι από το καθεστώς ως αυτό που είμαι, αναρχικός και δηλωμένος εχθρός του συστήματος. Είμαι περήφανος για την έως τώρα διαδρομή μου στον αναρχικό χώρο και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για την ολόψυχη στράτευσή μου στον αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του κράτους και της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας.
Είμαι πολέμιος του καπιταλισμού καθώς είναι ένα άδικο σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης για τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών αυτού του πλανήτη.
Εχθρεύομαι τις περισσότερες αξίες και τη διάρθρωση της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας που πνίγει τον ελεύθερο άνθρωπο, περιθωριοποιεί τους αντιστεκόμενους και όσους ξεφεύγουν από την κοινή νόρμα και δημιουργεί ανθρώπους-δούλους έτοιμους προς εκμετάλλευση.
Την Ευρώπη-Φρούριο που στο εσωτερικό εξοντώνει τους λαούς της εφαρμόζοντας τις επιταγές της οικονομικής δικτατορίας και στα σύνορά της δολοφονεί καθημερινά τους πρόσφυγες οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τους φράχτες, τις νάρκες, τους στρατούς και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης του «πολιτισμένου» κόσμου.
Αντιπαλεύομαι τους τεχνοκράτες με τις ατσαλάκωτες γραβάτες και τα παγωμένα χαμόγελα που μιλάνε για τους αριθμούς που θα φέρουν την ανάπτυξη, ενώ πρόκειται για μια συμμορία μαφιόζων και οικονομικών δολοφόνων που καταδικάζουν ολόκληρους πληθυσμούς σε θάνατο.
Εχθρεύομαι και πολεμώ τις πολυεθνικές, το τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα, τις κατασκευαστικές εταιρίες που λειτουργούν σαν πραγματικές τρομοκρατικές οργανώσεις, ερημοποιώντας ολόκληρες περιοχές, φτωχοποιώντας τον πληθυσμό και δολοφονώντας χιλιάδες ανθρώπους στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
Το θρησκευτικό φονταμενταλισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Τους μεγαλοδημοσιογράφους που συκοφαντούν και λοιδορούν την επαναστατική δράση, ενώ λειτουργούν σαν τους καλύτερους αβανταδόρους για να περάσει η εκάστοτε κυβέρνηση τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα.
Το αστυνομικό σώμα καθώς και τη «σωφρονιστική» υπηρεσία για το βρώμικο ρόλο τους στη διαφύλαξη της δολοφονικής κοινωνικής ειρήνης προς όφελος των πλουσίων..
Στο σύνολό του τον σύγχρονο τρόπο ζωής που προτάσσει την αλλοτρίωση, το πάτημα επί πτωμάτων, την ανάθεση των ζωών μας στην εξουσία και τον εξοστρακισμό κάθε ανατρεπτικής σκέψης. Αυτόν τον τρόπο ζωής που διαμορφώνει τους σύγχρονους πολίτες των δυτικών κρατών που σε πολλούς από αυτούς απουσιάζει η διάθεση για αγώνα και περισσεύει η εθελοδουλία.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, εγώ τοποθετώ τον εαυτό μου στον κόσμο του αγώνα και της αναρχίας. Σε μια μειοψηφία προς το παρόν που αιώνες τώρα αντιμάχεται το εξουσιαστικό σκοτάδι. Ανήκω σε όλους τους εξεγερμένους ανά τον κόσμο που παλεύουν με όλα τα μέσα για την επανάσταση.
Είμαι δίπλα στους μαθητές και τους πιτσιρικάδες που καταλαμβάνουν τα σχολεία τους και κατεβαίνουν να συγκρουστούν στις πορείες.
Στους φτωχούς και τους εργαζόμενους που δεν σκύβουν το κεφάλι και ορθώνουν το ανάστημά τους στα αφεντικά, δημιουργώντας άλλοτε μικρά άλλοτε μεγαλύτερα ρήγματα στους χώρους εργασίας τους.
Στους αυτόχθονες πληθυσμούς και τις κοινότητες ανθρώπων ανά τον κόσμο που παλεύουν και αγωνίζονται ώστε η φύση και η γη που κατοικούν να μην μετατραπούν σε ένα απέραντο εργοτάξιο.
Σε όλους τους συντρόφους από τη Χιλή μέχρι την Ινδονησία που εξεγείρονται και σκαρώνουν επαναστατικά εγχειρήματα.
Στους μαχόμενους ανθρώπους στη Συρία και τη Ροτζάβα που προσπαθούν να χτίσουν ελευθεριακές κοινότητες κόντρα στον Isis, στο Τουρκικό και Συριακό κράτος καθώς και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Στους Παλαιστίνιους που εξοντώνονται από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Στους εξεγερμένους Αφροαμερικανούς στις Η.Π.Α. που δολοφονούνται για ψύλλου πήδημα από την αστυνομία.
Όσες υποθέσεις λοιπόν και να μου στήσει η αντιτρομοκρατική, όσα χρόνια φυλακής κι αν καταδικαστώ δεν πρόκειται να προδώσω τις αξίες και τα ιδανικά μου. Γιατί θλίβομαι από τον σημερινό τρόπο ζωής. Γιατί πιστεύω στον ελεύθερο άνθρωπο που, αν εξεγερθεί, μπορεί να χτίσει κοινότητες ανταγωνιστικές στη μαζική κοινωνία του καπιταλισμού, να ζήσει σε αρμονία με τη φύση, να μην υπάρχει εκμετάλλευση, στρατός, αστυνομία, φυλακές. Μέχρι εκείνη τη μέρα λοιπόν ο αγώνας συνεχίζεται.
Πάμε τώρα στο παρόν δικαστήριο και τις κατηγορίες που μου αποδίδονται. Στις 28/11/2012, πριν 3 σχεδόν χρόνια προσαχθήκαμε από τους αστυνομικούς του Α.Τ. Έδεσσας, λίγο έξω από τη πόλη, εγώ και ο Αργύρης Ντάλιος καθώς πηγαίναμε προς Θεσσαλονίκη. Αφού μείναμε εκεί αρκετές ώρες χωρίς χειροπέδες οδηγηθήκαμε το βράδυ σιδεροδέσμιοι στο Α.Τ. Αμυνταίου και στη συνέχεια στην Ασφάλεια Φλώρινας.
Καθ’ όλη την παραμονή μας σε αυτά τα αστυνομικά τμήματα δεν μας γνωστοποιήθηκε ο λόγος της σύλληψής μας. Στις επίμονες μάλιστα ερωτήσεις μου στους αστυνομικούς για ποιον λόγο βρίσκομαι εκεί, στην αρχή μου απαντούσαν για τυπικούς λόγους ενώ στη συνέχεια δεν έπαιρνα καμία απολύτως απάντηση.
Το πρωί της επόμενης ημέρας μας ζητήθηκε να δώσουμε αποτυπώματα και dna. Φυσικά αρνηθήκαμε καθώς σαν αναρχικοί δεν συνεργαζόμαστε με τις αρχές, ΟΜΩΣ στην προκειμένη περίπτωση οι αστυνομικοί παραβίαζαν τους νόμους τους καθώς δεν μας είχαν απαγγείλει κατηγορίες και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να μας ζητήσουν να δώσουμε dna και αποτυπώματα.
Το μεσημέρι λοιπόν της ίδιας ημέρας οδηγηθήκαμε στα πλαίσια του αυτοφώρου στο Πλημμελειοδικείο Φλώρινας με την κατηγορία της απείθειας. Στο ακροατήριο λοιπόν με την κατάθεση ενός αστυνομικού ανακαλύψαμε πως μας θεωρούν ύποπτους για μια ληστεία τράπεζας. Δηλαδή, ενώ είχαμε κλείσει 24 ώρες στα αστυνομικά τμήματα που σας προανέφερα, οι διωκτικές αρχές ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΡΑΤΟΥΜΑΣΤΕ. Φυσικά ο πρόεδρος και η εισαγγελέας του δικαστηρίου μας αθώωσαν, επιπλήττοντας μάλιστα τους αστυνομικούς που κατέθεσαν για την πρακτική που ακολούθησαν δηλαδή να μας ζητήσουν dna και αποτυπώματα χωρίς να μας απαγγείλουν κατηγορίες. Μετά από αυτό το φιάσκο αφεθήκαμε ελεύθεροι ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ να κατηγορηθούμε γι’ αυτή τη ληστεία.
2 μήνες αργότερα συνελήφθησαν 4 αναρχικοί σύντροφοι για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης. Λόγω της ύπαρξης υποτιθέμενου dna του συντρόφου Δ. Πολίτη σε ένα καπέλο άρχισε από τα media η σύνδεση των 2 ληστειών.
Με στοχευμένα δημοσιεύματα διάφοροι «δημοσιογράφοι» (γνωστοί ψεύτες και παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής) άρχισαν να φωτογραφίζουν εμένα και τον Αργύρη ως τους ασύλληπτους ληστές του Βελβεντού. Αυτά φυσικά δεν τα έγραφαν μόνοι τους. Οι κύριοι του 12ου ορόφου της ΓΑΔΑ διέρρευσαν στοχευμένα στα παπαγαλάκια τους διάφορες δήθεν πληροφορίες με σκοπό να δημιουργηθεί ένα κλίμα ενοχής εναντίον μας έτσι ώστε να μας βγάλουν ένταλμα σύλληψης. Και επειδή δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ στοιχείο που να μας συνέδεε με τη ληστεία στο Βελβεντό ξέθαψαν τη σύλληψή μας στην Έδεσσα και μας κατηγόρησαν ότι παρείχαμε απλή συνδρομή στους ληστές με το συνοδευτικό κερασάκι όπως πάντα την ένταξη και συμμετοχή μας στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.
Χαρακτηριστικό είναι πως όταν δημοσιεύτηκαν οι φωτογραφίες μας στα media μας παρουσίασαν ως τους καταζητούμενους ληστές του Βελβεντού και κανείς δεν έδινε σημασία στη ληστεία του Φιλώτα Φλώρινας ακριβώς γιατί χρησιμοποιήθηκε από τη ΔΑΕΕΒ απλά και μόνο για να δημοσιοποιηθούν οι φωτογραφίες μας και να καταστούμε καταζητούμενοι. Και τι άλλο πέρα από αυτό θα μπορούσε να ήταν αυτή η υπόθεση; Μια υπόθεση για την οποία ΑΦΕΘΗΚΑΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ και δεν προέκυψε τίποτε το επόμενο διάστημα παρά μόνο τα αποτυπώματα του συντρόφου Γ. Μιχαηλίδη σε έναν χάρτη στο αμάξι μου; Και με αυτό το «στοιχείο» κατηγορήθηκε και αυτός και εμείς για τη ληστεία. Αν δεν είναι αυτό ο ΟΡΙΣΜΟΣ του παράλογου τότε τι ακριβώς είναι; Αφού εμείς αφεθήκαμε ελεύθεροι για τη συγκεκριμένη υπόθεση, πώς τα αποτυπώματα του Γιάννη στον χάρτη, ενώ δεν έχει τίποτε άλλο που να τον συνδέει με τη ληστεία στο Φιλώτα, αποτελούν ενοχοποιητικό στοιχείο και γι’ αυτόν και για εμάς; Η απάντηση είναι προφανής. Η αντιτρομοκρατική έπρεπε να βρει κάτι καινούργιο για να μας αποδώσει την κατηγορία εφόσον είχαμε αφεθεί ελεύθεροι από την Ασφάλεια της Φλώρινας και έκανε αυτόν τον παράλογο συλλογισμό.
Πάμε τώρα σε όσα συνέβησαν πρόσφατα σε αυτή την αίθουσα όταν επιτέλους άρχισε να εκδικάζεται η υπόθεση. Θα αναφερθώ στις καταθέσεις των 2 αστυνομικών που μας ενοχοποιούν στο συγκεκριμένο βούλευμα.
Πρώτος κατέθεσε ο Γεωργιάδης που είναι διοικητής ασφαλείας του Α.Τ. Αμυνταίου, ο οποίος υποστήριξε πως στο σημείο που στεκόμασταν μπορούσαμε να ειδοποιήσουμε τους ληστές για τυχόν επέμβαση της αστυνομίας. Μετά από τις ερωτήσεις της εισαγγελέως αποδείχθηκε πως από το συγκεκριμένο σημείο ΔΕΝ μπορούσαμε να δούμε τυχόν αστυνομικές δυνάμεις που θα έσπευδαν προς το Φιλώτα ΟΥΤΕ από το Αμύνταιο, ΟΥΤΕ από τη Φλώρινα, ΟΥΤΕ από την Πτολεμαΐδα. Από όλες δηλαδή τις πόλεις που κινητοποιήθηκαν αστυνομικές δυνάμεις. Το βασικότερο όμως είναι πως παραδέχτηκε πως δεν βρέθηκε στη κατοχή μας ΚΑΝΕΝΑ μέσο επικοινωνίας (όπως κινητό τηλέφωνο ή οτιδήποτε άλλο) με το οποίο μπορούσαμε να ειδοποιήσουμε αυτούς συμμετείχαν στη ληστεία!
Μετά από αυτή την παραδοχή, ο διοικητής τα γύρισε και ανέφερε πως από εκεί που βρισκόμασταν παρείχαμε συνδρομή στη διαφυγή των ληστών, καθώς ήταν ο μοναδικός δρόμος διαφυγής. Αυτή τη θέση την κατέρριψε κατά κράτος ο επόμενος μάρτυρας, αστυνομικός και αυτός, ο οποίος είναι και άριστος γνώστης της περιοχής που δήλωσε μετά από ερωτήσεις πάλι της εισαγγελέως πως υπάρχουν τουλάχιστον 15 δρόμοι διαφυγής που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως εκ τούτου δυσκολεύεται να καταλάβει τη χρησιμότητα του να στεκόμαστε στο συγκεκριμένο σημείο για να παρέχουμε συνδρομή.
Ο Γεωργιάδης επίσης μετά από εξαντλητικές ερωτήσεις του συνηγόρου μας παραδέχθηκε ανερυθρίαστα πως η κατάθεσή του είναι στοχευμένη για να καλύψει τα τεράστια κενά της δικογραφίας. Μάλιστα ψευδώς ανέφερε πως δεν θυμάται τα αποτελέσματα της άρσης απορρήτου για το κινητό του Αργύρη τα οποία φυσικά μας αθωώνουν.
Ο δεύτερος μάρτυρας που κατέθεσε εναντίον μας ήταν ο Κολυμάνης που υπηρετεί στο Α.Τ. Έδεσσας. Ο Κολυμάνης λοιπόν ανέφερε πως σε προφορικές(!!!) ερωτήσεις που μας έκανε υποπέσαμε σε αντιφάσεις για τον τόπο που ξεκινήσαμε αλλά και για το τι κάναμε στην πόλη της Κοζάνης. Από τη κατάθεσή του προκύπτουν 2 εύλογα ερωτήματα.
Εφόσον υποπέσαμε σε αντιφάσεις και άρα θεωρηθήκαμε ύποπτοι από την αστυνομία α) γιατί δεν το κατέγραψε σε επίσημη κατάθεση και β) γιατί δεν μας απαγγέλθηκαν κατηγορίες από τους αστυνομικούς στηριζόμενοι σε αυτές τις αντιφάσεις;
Για να τελειώνουμε με τα μυθιστορήματα του κάθε αστυνομικού, όταν ερωτηθήκαμε τι κάναμε στην περιοχή είπαμε και οι 2 πως ξεκινήσαμε από Αθήνα για Θεσσαλονίκη και στο δρόμο επισκεφτήκαμε κάποιους φίλους στην Κοζάνη, τους οποίους φυσικά και δεν κατονομάσαμε στους αστυνομικούς.
Αφού κάναμε αυτή τη δήλωση στη συνέχεια ξεκαθαρίσαμε την πολιτική μας ταυτότητα και δεν ερωτηθήκαμε ούτε φυσικά είπαμε τίποτε άλλο στις διωκτικές αρχές. Τους κάναμε ξεκάθαρο πως σαν αναρχικοί δεν τους αναγνωρίζουμε καμία εξουσία πάνω μας και ούτε συνεργαζόμαστε μαζί τους. Είναι φανερό λοιπόν πως ο μάρτυρας Κολυμάνης ψεύδεται ασύστολα όταν ισχυρίζεται πως πέσαμε σε αντιφάσεις καθώς ΚΑΜΙΑ αστυνομία παγκοσμίως δεν θα άφηνε 2 υπόπτους που υπέπεσαν και σε αντιφάσεις να φύγουν χωρίς να τους απαγγείλει κατηγορίες.
Συμπερασματικά η εμπλοκή μου στη συγκεκριμένη υπόθεση έγκειται μόνο στην ανάγκη της αντιτρομοκρατικής να κυκλοφορήσει τη φωτογραφία μου στα media και αναγκαστικά έπρεπε να βρεθεί μια υπόθεση να στηρίξει αυτή τη δημοσίευση. Είναι ηλίου φαεινότερο πως δεν υπάρχει η παραμικρή εμπλοκή μου στη ληστεία καθώς ήδη είχα αφεθεί ελεύθερος και πως είναι φανερό πως δεν προέκυψε κάτι επιβαρυντικό μέχρι να μου ασκηθεί επίσημα η δίωξη. Οι καταθέσεις των αστυνομικών μαρτύρων κατηγορίας στο δικαστήριο στηρίζουν απόλυτα τη μη εμπλοκή μου στην υπόθεση. Ακόμα και ο Χαρδαλιάς, ο υποδιοικητής της αντιτρομοκρατικής, εκείνη την περίοδο, σε ερώτηση του προέδρου ανέφερε πως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να μας συνδέει με τη συγκεκριμένη ληστεία. Αν παρ’ όλα αυτά ο κρατικός μηχανισμός θεωρεί πως έτσι θα λυγίσω και θα προδώσω τις αξίες και τα ιδανικά μου είναι σίγουρο πως θα διαψευστεί ακόμη μια φορά.