Ο αναρχικός Μάριος Σεϊσίδης, κατηγορούμενος για 6 ληστείες, τις οποίες ποτέ δεν αποδέχτηκε ο ίδιος και που αποτελούν ένα μιντιακό κατασκεύασμα με την τηλελεζάντα «οι ληστές με τα μαύρα», καταδικάστηκε από τις δικαστικές αρχές της Ελληνικής τρομοκρατίας, σε 16 χρόνια για τη ληστεία στην ΕΤΕ Σόλωνος το 2006, κατά τη διάρκεια της οποίας είχε τραυματιστεί ο αναρχικός Γ. Δημητράκης, σε 12 χρόνια για την απόπειρα δολοφονίας ενός σεκιουριτά στην ίδια ληστεία και από 8 για καθένα από τους 2 μπάτσους που ενεπλάκησαν στην καταδίωξη, συνολικά 36 και κατά συγχώνευση 25 χρόνια κάθειρξη χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα, ενώ δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό.

Όσοι έχουμε ασχοληθεί με το δικαστικό τσίρκο έχουμε δει φόνους να καταλήγουν με ποινές κάθειρξης μερικών ετών ή και ημερών, γεγονός το οποίο αναφέρουμε όχι για να τονίσουμε κάποιου είδους παραβατική συμπεριφορά από την πλευρά των δικαστικών γραναζιών αλλά απεναντίας για να διασαφηνίσουμε για ακόμα μια φορά τα αυτονόητα. Η δικαιοσύνη τους δεν μετριέται σε ανθρώπινες αξίες και ιδανικά αλλά σε καθεστωτικά συμφέροντα. Εμπεριέχει πολλά μέτρα και σταθμά και εκσφενδονίζει το μένος της ανάλογα με τον δέκτη που στέκει στο εδώλιο. Προφανώς, η στάση του συντρόφου απέναντι στους δικαστές του καθώς και η ιδιότητα του, όντας υπερήφανος αναρχικός, έθεσαν έναν από τους ισχυρότερους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους σε θέση επίθεσης.

Δηλαδή την δικαστική αρχή, η οποία απέναντί της αντίκρισε όχι μόνο έναν, κατά τα λεγόμενά της, ληστή, αλλά και έναν αμετανόητο αρνητή αυτής, ο οποίος μέτρησε 11 χρόνια φυγοδικίας, παρά την επικήρυξη του με 600 χιλιάδες ευρώ, εξευτελίζοντας τις διωκτικές αρχές. Η εκδικητική στάση των δικαστών έχει ως εφαλτήριό της, από την μία την προάσπιση της ληστείας τραπεζών ως μία εκ των αξιοπρεπέστερων επιλογών για κάθε ελεύθερο άτομο και από την άλλη την ίδια την ύπαρξη και υπόσταση του συντρόφου Μάριου, που από μόνη της θέτει προς αμφισβήτηση, ως ύπαρξη, την κυριαρχία και την παντοδυναμία του κράτους πάνω στο σύνολο των υποκειμένων, που γενικά και αφηρημένα, δομούν το κοινωνικό σύνολο.

Προφανώς δεν αναμέναμε το καθεστώς να αντιμετωπίσει τον Μάριο όπως θα αντιμετώπιζε έναν οποιονδήποτε ενσωματωμένο στο κοινωνικό σύνολο πολίτη ή ένα ενδοσυστημικό τσιράκι του. Αλλά αυτό δεν συνεπάγεται πως η καταδίκη του συντρόφου μας θα μείνει αναπάντητη ή ότι θα επιλέξουμε μια ρίψασπη πορεία εναντίον του καθεστώτος.

Η επίθεση γεννάτε στο τώρα, η επιλογή υπάρχει στο πάντα και παντού. Φωτιά στα κελιά της κρατικής τρομοκρατίας, να μυρίσει φωτιά και μπαρούτι στα μέγαρα της δημοκρατίας.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – πυρήνας έμπρακτης αλληλεγγύης

Η πρώτη φάση της εκδίκασης σε δεύτερο βαθμό της απαλλοτρίωσης της Εθνικής Τράπεζας το 2006, κατά την οποία τραυματίστηκε και συνελήφθη ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, και άλλων έξι ληστειών που αποδόθηκαν στον Μάριο Σεϊσίδη και άλλους αναρχικούς που έχουν αθωωθεί, μέσω του μιντιακού κατασκευάσματος των “ληστών με τα μαύρα”, κατέληξε με εξευτελιστική έκβαση για το αστυνομοδικαστικό σύμπλεγμα καταδεικνύοντας για άλλη μια φορά τις μεθοδεύσεις τους και το αβάσιμο των κατηγοριών τους.

Στην αρχή της δίκης ανακοινώθηκε η αποστολή εγγράφου από τον ειδικό εφέτη ανακριτή Νικόπουλο (το γνωστό καθίκι το οποίο έφερε ευθύνη για την ομηρία των συγγενικών προσώπων της Σ.Π.Φ.) που αφορούσε την πραγματογνωμοσύνη του δείγματος DNA που απέσπασαν τα ένστολα καθάρματα δια της βίας από τον Μάριο Σεϊσίδη. Στην συνέχεια εξετάστηκαν οι μάρτυρες κατηγορίας για την απαλλοτρίωση στην Σόλωνος, ο σεκιουριτάς και μπάτσοι που πραγματοποίησαν την καταδίωξη, οι οποίοι μέσω αντιφάσεων και τραυλισμάτων παραδέχτηκαν ότι δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον Μάριο Σεϊσίδη ούτε κάποιον άλλον, αλλά ούτε και να προσδιορίσουν τον ακριβή αριθμό των ληστών ή να επιβεβαιώσουν αν υπήρξε κάποιος τραυματισμός κατά την διάρκεια της καταδίωξης ώστε να έχει βρεθεί DNA. Η πρόεδρος, ενισχύοντας την γελοιότητα της δίκης, αφότου βεβαιώθηκε πολλάκις ότι κανείς δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον κατηγορούμενο επιδόθηκε σε κήρυγμα κατά των μπάτσων για την ανικανότητα τους να αναγνωρίσουν τους ληστές ή να τους συλλάβουν εκείνη την στιγμή και προσπάθησε τουλάχιστον να αποσπάσει από τους μπάτσους την ομολογία ότι τα πυρά που δέχτηκαν είχαν δολοφονική πρόθεση, κάτι το οποίο πάλι δεν κατάφερε. Αντίστοιχα και οι υπόλοιποι μάρτυρες κατηγορίας από άλλες ληστείες (μπάτσοι, ταμίες, κτλ) αδυνατούσαν να αναγνωρίσουν κάποιον, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι ουδέποτε τους επέδειξαν την φωτογραφία των καταζητούμενων και επικηρυγμένων συντρόφων προς αναγνώριση. Χαρακτηριστική επίσης ήταν η παραδοχή ενός μπάτσου πως το μοναδικό στοιχείο κατά των αδερφών Σεϊσίδη και του Γρηγόρη Τσιρώνη ήταν πληροφορίες της Ασφάλειας πως ήταν αναρχικοί και φίλοι του Γ. Δημητράκη.

Τέλος, αγόρευσε ο συνήγορος του Μ.Σεϊσίδη, ο οποίος μίλησε για ασφαλίτικες μεθοδεύσεις λόγω συμμετοχής στον αναρχικό χώρο ενώ κατήγγειλε την συνεργασία μπάτσων και ΜΜΕ στην κατασκευή των “ληστών με τα μαύρα”, την επικήρυξη και την καταδίκη του Μ. Σεϊσίδη. Επίσης έδωσε ιδιαίτερη έμφαση τόσο στην βίαιη λήψη του DNA, όσο και στην έλλειψη δείγματος στον τόπο της ληστείας, ζητώντας την εξαίρεση της πραγματογνωμοσύνης από την δικογραφία ως αβάσιμης και παράνομης.

Η συνεδρίαση διακόπηκε για τις 7 Φλεβάρη, στον 4ο όροφο του εφετείου Αθηνών, αίθουσα Δ100Α, στις 9.00, για να αποφανθεί η εισαγγελέας επί των ενστάσεων του συνηγόρου και να συνεχιστεί η διεξαγωγή της δίκης με τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης, την απολογία του συντρόφου, την αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης και την απόφαση του δικαστηρίου.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Στις 19/1 συνεχίζεται η εκδίκαση της υπόθεσης του αναρχικού Μάριου Σεϊσίδη για την συμμετοχή του στην  ληστεία της Εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος τον Γενάρη του 2006 καθώς και για έξι ακόμη ληστείες τραπεζών την περίοδο 2002-2006.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 19/1, 9:00 πμ, εφετείο Λουκάρεως στον 6ο όροφο και αίθουσα Δ120Γ.

Κανένας αιχμάλωτος μόνος στα χέρια του κράτους.

Στις 17/8 στο Τριμελλές Πλημμελειοδικείο Αθηνών διεξήχθη η δίκη των συντρόφων Μ. Σεισίδη και Κ. Σακκά.
Η έδρα απέρριψε το αίτημα αναβολής που υποβλήθηκε από τους συνηγόρους -το αίτημα βασιζόταν στο ότι λόγω της εκδικητικής μεταγωγής των συντρόφων δεν είχαν προλάβει να λάβουν γνώση της δικογραφίας και να επικοινωνήσουν με τους συνηγόρους τους. Στη συνέχεια απορρίπτοντας και τις τρεις ενστάσεις ακυρότητας που προτάθηκαν  – τοπική αναρμοδιότητα, παράτυπη εμπλοκή της αντιτρομοκρατικής στην υπόθεση, μη τηρούμενων των όρων του αυτοφώρου για το αδίκημα της κλοπής του αυτοκινήτου- προχώρησε στην αποδεικτική διαδικασία. Οι αντιφάσεις στις οποίες έπεφταν οι μπάτσοι μάρτυρες κατηγορίας (Λυμπέρης, Δουμπλής, Παπαδόπουλος)  στην προσπάθεια τους να συγκαλύψουν τους απανωτούς πυροβολισμούς σε ευθεία βολή, τη βίαιη σύλληψη και το βασανισμό των συντρόφων ήταν τόσο εμφανής που οδήγησαν στην υποβοηθητική επέμβαση της έδρας προκειμένου να διασωθεί το κύρος του κατηγορητηρίου. Οι μάρτυρες υπεράσπισης αναφέρθηκαν στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο των διώξεων, στο αγωνιστικό παρελθόν και παρόν των συντρόφων, στην αλληλεγγύη καθώς και στον ασφυκτικό κατασταλτικό κλοιό που τους εξώθησε στη φυγοδικία. Οι σύντροφοι δήλωσαν αναρχικοί,  αρνήθηκαν τις κατηγορίες, εξήγησαν τους λόγους της φυγοδικίας τους και αποδόμησαν τα ψεύδη των μπάτσων μαρτύρων κατηγορίας . Η έδρα κήρυξε ένοχο τον Μ. Σεϊσίδη σε 32 μήνες κατά συγχώνευση για τα αδικήματα της πλαστογραφίας, της κλοπής και της αντίστασης κατά της αρχής και τον Κ. Σακκά σε 33 μήνες κατά συγχώνευση για τα ίδια αδικήματα καθώς και για το άρθρο 45 ΚΟΚ (μη συμμόρφωση στο σήμα της τροχαίας) για την παράβαση του οποίου του επιβλήθηκε 200 ευρώ χρηματικό πρόστιμο.
Δεν αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, δεν έγινε δεκτή η μετατροπή της ποινής, ούτε δόθηκε αναστολή.
Η όλη διαδικασία θύμιζε ένα κακοστημένο θέατρο εντυπώσεων με πολλαπλούς αποδέκτες.
Το σκηνικό συνέθετε αφενός η πληθωρική παρουσία κάθε είδους ένστολων μπράβων του κράτους εντός και εκτός της δικαστικής αίθουσας. Η παρουσία δε των αρματωμένων τσογλανιών της αντιτρομοκρατικής ήταν τόσο ασφυκτική που εμπόδιζε ακόμα και την οπτική επαφή των συντρόφων και των συνηγόρων με την έδρα. Οι αλληλέγγυοι υπεβλήθησαν σε πολλαπλούς ελέγχους ενώ η επικοινωνία τους με τους κατηγορούμενους συντρόφους ήταν δυσχερής.
Αφετέρου ήταν η στάση της έδρας. Μια στάση καθόλα συνεπής με την δικαστική αυθαιρεσία που είναι κοινός τόπος πια στις πολιτικές δίκες. Από νωρίς είχε διαφανεί ο ζήλος για την πάση θυσία ταχεία εκδίκαση της υπόθεσης από τη συγκεκριμένη σύνθεση απορρίπτοντας τα αίτημα αναβολής και τα αιτήματα παραπομπής της υπόθεσης είτε στην Σπάρτη είτε στην τακτική διαδικασία. Εν συνεχεία ήταν η υποβοηθητική υποβολή των απαντήσεων στους χαμένους στο δαίδαλο των αντιφάσεων τους μαρτύρων κατηγορίας. Η δικαστική αυθαιρεσία άγγιξε όμως δυσθεώρητα ύψη όταν η εισαγγελέας δήλωσε ευθαρσώς ότι το φρόνημα των κατηγορουμένων αποτελεί επαρκή απόδειξη για την τέλεση αξιόποινης πράξης.
   Όλα αυτά καταδεικνύουν την αναγκαιότητα της ύπαρξης αλληλέγγυων στις δικαστικές αίθουσες, την αναγκαιότητα να μη μένει κανένας σύντροφος μόνος στα χέρια του κράτους.

Η συνεχής παρουσία αλληλέγγυων σε αυτήν την πολύωρη δίκη κατέδειξε άμεσα και έμπρακτα ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Ευελπίδων για τους συντρόφους Κ. Σακκά  και Μ. Σεϊσίδη Τετάρτη 17/8  στις 11.30 π.μ.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας 

Κανένας σύντροφος μόνος  

Αναρχικος Μαύρος Σταυρός – πυρήνας έμπρακτης αναρχικής αλληλεγγύης 

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΡΙΟΥ ΣΕΪΣΙΔΗ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

Στις 4 Αυγούστου, με αφορμή ένα τυχαίο αστυνομικό έλεγχο λίγο έξω από την πόλη της Σπάρτης, το ταξίδι της ελευθερίας τερματίζεται.

Τερμάτισαν δύο διαφορετικές διαδρομές, δύο διαφορετικές αφετηρίες, που όμως συγκλίναν σε ένα κοινό σκοπό. Αυτόν της ελευθερίας. Της ελευθερίας που δεν μας χαρίστηκε και δεν υπήρξε δεδομένη ούτε για μια στιγμή. Αντίθετα, ο καθένας από εμάς τους δύο, με το δικό του τρόπο και με τα δικά του χαρακτηριστικά, αγωνίστηκε πολύ σκληρά για κάτι που οι περισσότεροι θεωρούν ως αυτονόητο.

Αγωνιστήκαμε για κάθε ελεύθερη ματιά στον ουρανό, για κάθε ελεύθερη χειραψία, για κάθε ελεύθερη αγκαλιά, για κάθε ελεύθερη ανάσα.

Διεκδικήσαμε αυτά που οι διωκτικοί μηχανισμοί μας στέρησαν, με μοναδικά μας όπλα την αστείρευτη επιθυμία για ελευθερία, αλλά και το κουράγιο που μας έδινε η σκέψη πως συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και γι΄αυτούς που έμειναν πίσω.

Από την άλλη, στον αντίποδα της ελευθερίας και της ίδιας της ζωής, βρήκαμε αντιμέτωπους τους ένστολους δολοφόνους του κράτους, τα εντεταλμένα σκυλιά, τους υπηρέτες της αστικής τάξης και του κεφαλαίου της. Αυτούς που δεν δίστασαν να μας πυροβολήσουν πισώπλατα, αυτούς που μας βασάνισαν επειδή ενστικτωδώς πράξαμε το αυτονόητο, προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τα χέρια τους.

Ωστόσο, ακόμα και αν οι σφαίρες έβρισκαν τον στόχο τους, θα σκότωναν εμάς αλλά όχι τις ιδέες μας. Γιατί πολύ απλά, το πείσμα της ελευθερίας είναι διαχρονικά αλώβητο από τους κάθε λογής διώκτες και τα όπλα τους. Γιατί αυτά που οραματιζόμαστε ποτέ δεν θα χωρέσουν στα κούφια κεφάλια των αρχών. Και γι΄αυτό, ακόμα και αν μας σκοτώσουν ποτέ δεν θα καταφέρουν να σβήσουν το όραμα της επανάστασης, το οποίο θα εξακολουθήσει να εμπνέει δίνοντας τη σκυτάλη του αγώνα στους επόμενους.

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μας, έχει ξεκινήσει να ξεβράζεται με συστηματικό τρόπο ο γνωστός μηντιακός οχετός. Με διάφορα κακοστημένα σενάρια επιχειρείται η σύνδεση ανθρώπων και καταστάσεων, εντελώς άσχετων μεταξύ τους, προκειμένου να ”αποδειχθεί” με κάθε τρόπο η θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων. Δεν μας εκπλήσει η συγκεκριμένη τακτική και γνωρίζουμε τη σκοπιμότητα που αυτή εξυπηρετεί. Αλλά δεν θα τους περάσει.

Τα τελευταία χρόνια, έχουμε δεχθεί και οι δύο τόνους λάσπης και παραπληροφόρησης από τα εγκάθετα κοράκια της δημοσιογραφίας, και γνωρίζουμε πολύ καλά την εμμονική ρεβανσιστική πρακτική της αντιτρομοκρατικής απέναντι σε ανθρώπους που έχει στοχοποιήσει. Τους υπενθιμίζουμε όμως – γιατί το γνωρίζουν πολύ καλά- πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και πως δεν υπάρχει περίπτωση να αποτελέσουμε εύκολη λεία για τα δόντια τους.

Συλλαμβάνεται κάποιος με όπλα… είναι τρομοκράτης.

Συλλαμβάνεται με βερμούδες και υπνόσακους… είναι μεταμφιεσμένος σε τουρίστα για να μην καταλάβουν πως είναι τρομοκράτης.

Ας συνηδητοποιήσουν λοιπόν οι δημοσιογράφοι, πως η αναξιοπιστία και η γελοιότητα είναι αυτά που έχουν χτυπήσει κόκκινο και όχι τα νούμερα τηλεθέασης τους.

Κλείνοντας, χαιρετίζουμε όλους τους συντρόφους που μας συμπαραστέκονται, μιάς και οι λέξεις είναι πολύ μικρές για να περιγράψουν τα συναισθηματά μας όταν αντικρύσαμε τους δεκάδες αλληλέγγυους στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Αποδείχθηκε έμπρακτα για ακόμα μια φορά πως η αλληλεγγύη δεν έχει αργίες και διακοπές. Εξάλλου, τα χρόνια αυτά της φυγοδικίας δεν νοιώσαμε μόνοι μας ούτε για μια στιγμή.

Υ.Γ. Θα ακολουθήσουν εν ευθέτω χρόνω αναλυτικές τοποθετήσεις για τις υποθέσεις μας και για τα γεγονότα που συνέβησαν.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ΄ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΜΑΡΙΟΣ ΣΕΪΣΙΔΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΚΚΑΣ

Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους συντρόφους Κ. Σακκα και Μ. Σεισιδη αναρτήσαμε πανό στο Χημείο και στη γέφυρα Μουστοξύδη.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – πυρήνας έμπρακτης αναρχικής αλληλεγγύης

Την Πέμπτη 4 Αυγούστου μετά από καταδίωξη με τους μπάτσους οι καταζητούμενοι σύντροφοι Κώστας Σακκάς και Μάριος Σεϊσίδης πέφτουν στα χέρια των διωκτικών αρχών.
Ο Μάριος βρισκόταν εδώ και δέκα χρόνια καταζητούμενος για την απαλλοτρίωση της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος κατά την διάρκεια της οποίας είχε συλληφθεί τραυματισμένος ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης και η οποία αποτέλεσε την αφορμή για μια κατασταλτική επίθεση στο αναρχικό κίνημα με προσαγωγές και συλλήψεις ενώ την ίδια στιγμή τα κοράκια των ΜΜΕ συνεπικουρούσαν το έργο των μπάτσων διαμορφώνοντας ένα κλίμα τρομολαγνείας παρόμοιο με εκείνο των συλλήψεων για την υπόθεση της 17Ν.
Ο Κώστας είχε παραβιάσει τους περιοριστικούς όρους που του είχαν επιβληθεί μετά την απεργία πείνας που είχε διεξάγει με στόχο την απελευθέρωση του ενάντια στις δικαστικές μεθοδεύσεις που παρέτειναν χωρίς κανέναν στοιχείο την προφυλάκιση του από τους 30 στους 36 μήνες παραβιάζοντας του ίδιους τους νόμους τους. Πριν επιλέξει να φυγοδικήσει δεχόταν ασφυκτικές πιέσεις από τους αστυνομικοδικαστικούς μηχανισμούς με την εφεύρεση νέων υποθέσεων (υπόθεση Χαλανδρίου) και συλλήψεις για δήθεν παραβίαση των περιοριστικών όρων.
Ο Κώστας είναι είδη καταδικασμένος σε 16 χρόνια κάθειρξη για την υπόθεση της Νέας Σμύρνης και το εφετείο για την υπόθεση του εκδικάζεται μαζί με άλλες υποθέσεις (Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, συμπλοκή της Πεύκης ) στην ειδική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού.
Η επιλογή της φυγοδικίας είναι η απόφαση ενός ανθρώπου που αρνείται να παραδώσει το σώμα του στους μηχανισμούς του κράτους, η ανθρώπινη θέληση για ελευθερία που αρνείται να συναινέσει στην βίαιη καθήλωση της εντός του σωφρονιστικού συμπλέγματος και διαφεύγει συνειδητά από την ατσάλινη μπότα της δικαστικής εξουσίας που συνθλίβει όποιον σηκώνει ανάστημα στην παντοδυναμία της.
Η συνθήκη της παρανομίας (εξαναγκαστικής ή εθελούσιας) αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο αγώνα και έχει πίσω της μια πλούσια ιστορική παρακαταθήκη αγωνιστών που ενίσχυσαν ο καθένας με τον τρόπο του την εξέλιξη του ανατρεπτικού κινήματος. Με τα πολλά και διαφορετικά περιεχόμενα της τα οποία προσδιορίζονται και καθορίζονται από τις επιθυμίες και τις στρατηγικές κατευθύνσεις των υποκειμένων που βιώνουν την συγκεκριμένη συνθήκη είναι ένα ακόμα πεδίο αγώνα στο οποίο μπορεί να βρεθούνε σύντροφοι και συντρόφισσες που είτε στοχοποιούνται από τις αρχές είτε επιλέγουν να διαταράξουν το μονοπώλιο βίας της έννομης τάξης.
Για αυτό και τόσο οι αιχμάλωτοι όσο και οι “παράνομοι” σύντροφοι δεν αποτελούν απλώς ονόματα σε μια λίστα πολιτικών υποχρεώσεων αλλά ενσαρκώνουν επιλογές και στάσεις ζωής που συνδέονται άρρηκτα με τον αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, τον αγώνα για την καταστροφή του κράτους, του κεφαλαίου και των κοινωνικών σχέσεων που αυτά αναπαράγουν, τον αγώνα για την αναρχία και την ελευθερία, τον αγώνα τον οποίο όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά προωθούμε από τα μετερίζια μας.
Ενάντια στην ηττοπάθεια και την αδράνεια να προτάξουμε την αδιαλλαξία της αναρχικής δράσης !

Να τολμήσουμε και να συνεχίσουμε να τολμάμε !

Γιατί όταν χτυπάνε κάποιον από εμάς χτυπιέται η συλλογική υπόσταση του αναρχικού αγώνα.

Δύναμη και αλληλεγγύη στον Μάριο και τον Κώστα !

Λευτεριά σε όλους τους αναρχικούς κρατούμενους !
Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης