Εισήγηση του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού-Πυρήνα Εμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης στην εκδήλωση ABC FESTIVAL VIENNA που πραγματοποιήθηκε 20 – 23 Απριλίου 2017

Στο πέρας ενός χρονικού διηνεκούς στο οποίο εντοπίζουμε μια εξελικτική ροή της πολιτικής και ιδεολογικής αποκρυστάλλωσης των αναρχικών ιδανικών, διακρίνουμε, ειδικότερα στο σήμερα, μια αξιακή μετατόπιση προς μια πιο δογματική προσέγγιση του υπάρχοντος, τόσο αναλυτικά όσο και στρατηγικά. Μεγάλο μέρος του Α/Α χώρου έχει εκφυλιστεί πλέον σε μια αναμασημένη κομμουνιστική ονείρωξη. Προσεγγίζοντας αυτό το φαινόμενο διακρίνουμε μια ανάγκη ατόμων, είτε απογοητευμένων πρώην εξεγερτικών, είτε των λεγόμενων “κλασικών” της αναρχίας που επέλεξαν μια μεταστροφή στην πολιτική τους ατζέντα, με σκοπό την στρατηγική τους ανέλιξη κατά την πολιτική τους συνταξιοδότηση.

Αυτό το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές, αλλά πλέον μπορούμε να μιλήσουμε για μια γενίκευση του που ξεφεύγει από την απλή αλλαγή ρότας κάποιων υποκειμένων και υπάγεται πλέον στην πλήρη απονοηματοδότηση και στον εκφυλισμό των πλέον βασικών για εμάς, χαρακτηριστικών του πολύμορφου αναρχικού αγώνα. Εδώ ερχόμαστε για να σταθούμε στο ζήτημα της πολυμορφίας, το οποίο καπηλεύονται αριστεροχαρούμενοι αντικαπιταλιστές δημιουργώντας μια ευρύτατη σύγχυση γύρω από το ζήτημα της πολυτασικότητας. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε δυστυχώς τα αυτονόητα. Όταν μιλάμε για πολυμορφία, μιλάμε για αναρχική πολυμορφία, όταν μιλάμε για πολυτασικότητα, μιλάμε για αναρχική πολυτασικότητα. Η σύμπλευση με δογματικούς ενστερνιστές των ιεραρχικών δογμάτων, των κομμουνιστικών μανιφέστων, δεν ήταν και ούτε μπορεί να είναι ποτέ ικανή συνθήκη για τα πλαίσια του αγώνα μας. Ακόμα και ένας αναρχοκομουνιστής σύντροφος δεν μπορεί να ταυτιστεί με άτομα που επικαλούνται μανιφέστα και ψευδο-ακρατικές, αλλά εντούτοις βαθιά κρατικές, δομές και ονειρεύονται δικτατορίες προλεταριακές ή μη.

Δεν είμαστε προλετάριοι, δεν επικαλούμαστε καμιά μοναδική αλήθεια, δεν είμαστε σωτήρες αλλά ούτε και ηγέτες. Είμαστε αναρχικοί και ο αγώνας μας για ολική και συνολική απελευθέρωση δεν περιχαρακώνεται σε ισχνές γραμμές ταξικών ευκαιριακών επαναστατικών υποκειμένων. Δεν ψάχνουμε ακολουθητές ούτε πρωτοστάτες ηγέτες. Οι αυθεντίες που δημιουργούνται στην πορεία του αγώνα μας προορίζονται για συνολική εξόντωση στην συνέχιση της ίδιας πορείας. Παλεύουμε λοιπόν συνολικά και όχι μονοθεματικά. Ο αγώνας μας είναι πολυμέτωπος. Αν και δεν επικαλούμαστε κάποιου είδους ιδεολογική καθαρότητα, δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από τον κεντρικό πυρήνα του αναρχικού αναλυτικού εργαλείου που μας σαγήνεψε εξαρχής με την απλότητα αλλά και την συνάμα πολυσύνθετη και ευρεία αποδομητική δεινότητα και διαρκή αμφισβήτηση του. Η διάχυση του λόγου και της πρακτικής μας αποτελεί ένα εργαλείο στα χέρια μας για την εξάπλωση των αναρχικών ιδεών και πρακτικών μας κ όχι μια σηψαιμική αιτία για ιδεολογικές και αξιακές εκπτώσεις. Δεν πορευόμαστε παράλληλα με την κοινωνία, χαράζουμε τα δικά μας μονοπάτια βασισμένοι στα εσώτατα θέλω μας, τις ανάγκες και τις ηδονικές επιθυμίες μας που καθοδηγούνται από την διαισθητική αμφισβήτηση του υπάρχοντος και τα αναλυτικά μας εργαλεία. Ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει, αλλά ο καπιταλισμός δεν είναι το μόνο εμπόδιο στο δρόμο μας. Το κράτος (ως αρχή, ως εξουσία) απλώνεται διάχυτο μπροστά μας και αναπαράγεται μέσα από το ίδιο κοινωνικό συνονθύλευμα που το αναγεννά και επιτάσσει την υποδούλωση μας σε μια ομαλότητα, μια κανονικότητα, τόσο χυδαία και μιαρή που ουδέποτε δεν θα μπορέσουμε να αναπνεύσουμε ελεύθερα μέσα της. Επιλέξαμε μια ατέρμονη πορεία σύγκρουσης ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε είδους κυριαρχική θέσμιση για να δομούμε και να αποδομούμε αέναα τον κόσμο γύρω μας και καμία καθυπόταξη σε μια νέα αρχή οποιουδήποτε καθεστώτος κόκκινου ή μη ,δεν συμπορεύεται με αυτήν.