περί «δικαίου» ο λόγος

Τον περασμένο μήνα ,για πρώτη φορά στα χρονικά των δικαστικών
πανηγυριών, έχουμε την καταδίκη αναρχικών που βαφτίστηκαν “ατομικοί
τρομοκράτες” βάσει του νόμου 187Α, παρά την απαλλαγή τους από την ένταξη σε
τρομοκρατική οργάνωση.

Στις 29 Νοεμβρίου του 2017  ξεκίνησε να εκδικάζεται μια σειρά υποθέσεων
που αφορούν εμπρηστικές επιθέσεις  και απαλλοτριώσεις , των οποίων
κατηγορούμενοι είναι τα συντρόφια  Αργύρης  Ντάλιος ,  Νίκος  Ρωμανός,
Γιάννης  Μιχαηλίδης ,Δημήτρης Πολίτης και ο Γεράσιμος  Τσάκαλος  -μέλος της
Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Οι σύντροφοι καταδικάστηκαν από την έδρα
του πρωτόδικου δικαστηρίου σε 20 χρόνια για 3 εμπρησμούς ο Νίκος
Ρωμανός ,σε 29 χρόνια για απαλλοτριώσεις τραπεζών ο Αργύρης  Ντάλιος
( με μοναδικό στοιχείο δείγματα DNA), σε 13 χρόνια για διακεκριμένη κατοχή
πυρομαχικών και 1 για απόπειρα ληστείας ο Δημήτρης Πολίτης ,σε 11 χρόνια για
πλαστογραφία και διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών ο Γιάννης Μιχαηλίδης
και σε 5 χρόνια για ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία ο Γεράσιμος
Τσάκαλος.
Το δικαστικό παραλήρημα  συνεχίστηκε στο εφετείο στις 26 Μαρτίου 2018
αφού η απόφαση είχε πολύ μικρές αποκλίσεις από αυτήν του πρωτόδικου.
Συγκεκριμένα καταδικάστηκαν ο Α. Ντάλιος σε 27 χρόνια (από 29), ο
Ν.Ρωμανός σε 18 χρόνια (από 20), ο Δ. Πολίτης σε 12 χρόνια και 2
μήνες(από 13), ο Γ. Μιχαηλίδης σε 11 χρόνια (όπως και πρωτοδίκως) και το
μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλος σε 5 χρόνια (όπως και πρωτοδίκως).
Αυτή η δικαστική καινοτομία, δημιουργεί το απαραίτητο δεδικασμένο
ενισχύοντας έτσι το ήδη υπάρχον νομικό καθεστώς.

Πλέον φαίνετε ξεκάθαρα η προσπάθεια του κράτους και των δικαστών να εξοντώσουν όσους και όσες αμφισβητούν την παντοδυναμία τους. Μία απόφαση που αφήνει μια
παρακαταθήκη λύνοντας τα χέρια των δικαστών ,αφού πλέον μπορούν να
καταδικάσουν όποιον δηλώνει και υπερασπίζεται την αναρχική πολιτική του
ταυτότητα. Συγχρόνως αποτελεί και μία διεύρυνση του 187Α αφού ακόμα και
οι ενέργειες που δεν μπορούν να  συμπεριληφθούν σε αυτόν ,κάτω από την
ομπρέλα της ατομικής τρομοκρατίας  μπορούν πλέον να αποτελέσουν την
καταδίκη για πολλά χρόνια εγκλεισμού.
Επιπρόσθετα, ένα τέτοιο καθεστώς  έρχεται για να θωρακίσει τον κρατικό
μηχανισμό συνολικά σε όλα τα επίπεδα και συνεχίζει και πέραν αυτού
διαιωνίζοντας  περαιτέρω την κυριαρχία του πάνω στα σώματα και τις ζωές
όλων όσων ενδέχεται να επιλέξουν το δύσκολο αλλά συνάμα γοητευτικό δρόμο
της εξέγερσης και της επανάστασης όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο
μέλλον.

Αυτή η απόφαση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποια άσχετη χρονική στιγμή, αφού το
τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται μια συνολική και στοχευμένη επίθεση
στον αναρχικό χώρο καθώς και στους πολιτικούς κρατούμενους.

Από τις εκκενώσεις των καταλήψεων, την δημιουργία δικογραφιών με ανυπόστατες
κατηγορίες, τις προφυλακίσεις ατόμων μόνο και μόνο για την παρουσία τους
σε συγκρούσεις ως την  ανακοίνωση του νέου σωφρονιστικού κώδικα, τις εισβολές
των ΕΚΑΜ σε κελιά πολιτικών κρατουμένων (ακόμα και κατά τη διάρκεια
απεργίας πείνας όπως στην περίπτωση του Κ. Γιαγτζόγλου) και άλλα πολλά.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι η άσκηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης
του Τάσου Θεοφίλου από τον  Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγέλη
στις 27 Μαρτίου, μία μέρα ακριβώς μετά την καταδίκη των συντρόφων μας για
“ατομική τρομοκρατία”.
Στις 11 Μάη θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης στην ολομέλεια του Αρείου
Πάγου. Αν γίνει δεκτή, σημαίνει ότι ο σύντροφος  επιστρέφει στη φυλακή
με τις αρχικές κατηγορίες μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους
δικαστές, μιας και η πλειοψηφία του Α’ Πενταμελούς που τον απάλλαξε
αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν της αρεσκείας της
«αντιτρομοκρατικής», όπως γράφει ο ίδιος.

 Το δικαστικό σύμπλεγμα, ως ανεξάρτητη εξουσία έχει στελεχωθεί πολύ
προσεκτικά δεκαετίες τώρα από υποκείμενα πιστά στο κρατικό δόγμα και δεν
αποτελεί έκπληξη το  μένος τους κατά του εσωτερικού εχθρού του
καθεστώτος, των αναρχικών. Οι επιταγές της αντιτρομοκρατικής οριοθετούν
την λειτουργία και την «νομιμότητα» της νομικής ερμηνείας και νέα νομικά
όπλα έρχονται στο προσκήνιο στοχεύοντας στην πολιτική και φυσική
εξόντωση των αναρχικών, αναβαθμίζοντας ολόκληρο τον κρατικό
μηχανισμό, όπως αναφέραμε και παραπάνω.

Όπως το έθνος κράτος και ο θρησκευτικός κλήρος, έτσι και ο δικαστικός
συρφετός ενορχηστρώνει από μεριάς του την καθυπόταξη κάθε υποκειμένου
που επιλέγει να αμφισβητήσει τις αρχές και τις αξίες αυτής της
κοινωνίας. Μια αρχή ανεξάρτητη αλλά, συνάμα σε άμεση συνοχή με το
γενικότερο κρατικό δόγμα.
Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί , ως ένας ακόμα, ανεξάρτητος και
αυτόνομος εχθρός, ο οποίος μοιράζει τις χαριστικές βολές στους
συντρόφους μας.

Πρώτα θα έρθει ο μπάτσος να σε χτυπήσει και να σε συλλάβει, ο δικαστής είναι όμως αυτός που θα σε βυθίσει στην λήθη και το σκοτάδι.

Ένα δικαστικό σύμπλεγμα στο απυρόβλητο διευρύνει τα κελιά τις
δημοκρατίας πέραν από τα τείχη των φυλακών της.

Όλα αυτά δεν αποτελούν παρά την προέκταση ενός γενικευμένου πολέμου που
εντείνεται από μεριά του κράτους. Την προέκταση ενός κυριαρχικού
καθεστώτος που έρχεται να ισοπεδώσει κάθε ψήγμα ελευθερίας.
Και εμείς οφείλουμε να απαντήσουμε και να υπερασπιστούμε την αναρχική
μας ταυτότητα, μέχρι τέλους. Με όπλο την αλληλεγγύη να μην αφήσουμε
κανέναν και καμία  στα χέρια του κράτους και των δικαστών.

Όσο και να προσπαθούν πάντα και αναπάντεχα θα γεννιέται ένα καινούριο αγκάθι που θα ματώνει το ψηφιδωτό της εξουσίας.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης