«Ο αναρχισμός αφορά το άτομο, όχι μόνο σε σχέση με τη συλλογικότητα, αλλά και σε σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αναρχισμός δεν απευθύνεται στον “πολίτη”, αλλά στον άνθρωπο» -Albert Libertad-
Αγαπητά συντρόφια,
Τελικά, μετά από πολλά παιχνίδια και ελιγμούς των σωφρονιστικών θεσμών και του υπουργείου εσωτερικών, αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν τους νόμους τους, που συνηθίζουν να αθετούνε, κι επιτέλους είμαι ελεύθερος, και γράφω αυτές τις πρώτες λέξεις ευγνωμοσύνης και αγάπης σε όλους και όλες εσάς που, κατά τη διάρκεια αυτών των 30 χρόνων, έχετε σταθεί δίπλα μου κι έχετε επιβεβαιώσει τις αναρχικές μου πεποιθήσεις, πραγματώνοντας αξίες και αρχές του αναρχισμού τόσο βασικές όπως η αμοιβαία στήριξη και η αλληλεγγύη, που εν τέλει κατάφεραν να με βγάλουνε από τα νύχια του θεριού της φυλακής, την οποία θα συνεχίσω να πολεμάω όντας στον δρόμο, δίχως, προφανώς, να ξεχνάω τον αγώνα που μαίνεται έξω, μιας και για μένα δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο ένα σύστημα και στ’ άλλο.
Μου ’ναι πολύ σαφές πως, ακόμη και μέσα απ’ όλο αυτό, αισθάνομαι αρκετά προνομιούχος που έλαβα στήριξη από συντρόφια, αλλά είναι πολλοί/ές που δεν έχουνε αυτήν τη δυνατότητα. Τις επόμενες μέρες θα βγάλουμε κι άλλα κείμενα που θα καταπιάνονται με πιο ειδικά ζητήματα αναφορικά με το κίνημά μας και τις πιθανές στρατηγικές που πρέπει ν’ αναπτύξουμε για ν’ απαλλάξουμε από κάθε θεσμοποίηση και στρουθοκαμηλισμό τον επαναστατικό αναρχισμό των παλαιοτέρων μας. Θέλω να καταστήσω σαφές πως δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ελευθεριακά συντρόφια μας που βρίσκονται έγκλειστα στο ισπανικό κράτος και στον υπόλοιπο κόσμο, ιδίως τη Μόνικα, τον Φρανσίσκο, τον Κλάουντιο και τη συντρόφισσα που συνελήφθη πρόσφατα και σύντομα θα εκδοθεί στο γερμανικό κράτος, καθώς και πολλούς/ές άλλους/ες που δεν κατονομάζω εδώ.
Υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν, το ξέρω, μα σίγουρα δεν μας λείπουν ούτε η θέληση, ούτε ο ενθουσιασμός, ούτε κι η αποφασιστικότητα. Αυτήν τη στιγμή δεν σκοπεύω να αναφερθώ στην αχρειότητα που επέδειξε η διοίκηση της φυλακής για να προσπαθήσει να παρεμποδίσει την αποφυλάκισή μου. Αυτό θα το τεκμηριώσουμε με επίσημα έγγραφα, στα οποία φαίνεται ξεκάθαρα πόσο ωμή και βρόμικη είναι η απονομή δικαιοσύνης σ’ αυτήν τη χώρα. Είμαι ελεύθερος και, καταπώς φαίνεται, σε 45 μέρες σκοπεύουν να με φυλακίσουνε και πάλι, να ρίξουν ξανά τα λαγωνικά τους στο κατόπι μου. Προφανώς δεν θα μπω οικειοθελώς, ούτε θα έρθω σε καμιά συμφωνία για την αποφυλάκισή μου, ούτε και θα διαπραγματευτώ με όλο αυτόν τον «συρφετό», επομένως υποθέτω πως δεν μου απομένει άλλη λύση από το να συνεχίσω να αγωνίζομαι όπως πάντα από τη σκιά, στηρίζοντας τις αντεξουσιαστικές διαδικασίες και τα εγχειρήματα που θεωρώ απαραίτητο να προωθώ και να ενισχύω με όλα τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου από το καθεστώς παρανομίας που μου επιβάλλουνε.
Είναι τόσο πολλά τα άτομα και οι οργανώσεις που με έχουνε στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια, που μου είναι αδύνατο να αναφερθώ ξεχωριστά στον καθέναν. Να ξέρετε μονάχα πως, όπως και πριν, έτσι και σήμερα αλλά και για πάντα μπορείτε να υπολογίζετε σε μένα για τον αναρχισμό και την κοινωνική επανάσταση. Από εδώ που βρίσκομαι σήμερα, εκτός των τειχών, απευθύνω τεράστιους χαιρετισμούς σε όλα τ’ αδέρφια μου στη Λατινική Αμερική και στη Νότια Ευρώπη, με την πεποίθηση ότι θα συναντηθούμε σ’ αυτό το μονοπάτι και σχέδιο χειραφέτησης που ’ναι οι ζωές μας στον αγώνα.