Εφετείο Σ.Π.Φ. – Τσάκαλος Χρήστος – Οι συμπτώσεις είναι ύποπτες

Κάθε πράξη αποκτάει ένα ιδιαίτερο νόημα σε συνδυασμό με το χρονικό πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιείται.
Τα σαμποτάζ την εποχή της κατοχής ενάντια στους ναζί και οι βόμβες στην περίοδο της χούντας είναι πράξεις που ξεπέρασαν τον ποινικό κώδικα και καταγράφονται σήμερα, ως θεμέλια της μνήμης του αγώνα και της αντίστασης.
Αντίθετα στα χρόνια της δημοκρατίας οι βόμβες στα σύμβολα της εξουσίας, όπως η βόμβα στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης που δικάζεται σήμερα, καταγράφεται ως τρομοκρατική πράξη και οι δράστες ως τρομοκράτες.
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της εποχής μας.
2 Σεπτεμβρίου 2009, η Σ.Π.Φ. τοποθετεί εκρηκτικό μηχανισμό με 8 κιλά εκρηκτικής ύλης στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.
Είναι η εβδομάδα που ξεκινάει η ΔΕΘ.
Μια φιέστα της εξουσίας που κάνουν πασαρέλα τα ψέματα των πολιτικών που υπόσχονται ένα καλύτερο αύριο, σε όσους αφελείς είναι πρόθυμοι να τα πιστέψουν.
Εκείνη η ΔΕΘ του 2009 είχε ιδιαίτερη σημασία καθώς σε 1,5 μήνα θα γίνονταν εκλογές και οι μυστικοσύμβουλοι των πολιτικών δούλευαν ήδη παρασκηνιακά για το εκλογικό σόου.
Το 2009 για την Ελλάδα ήταν η χρονιά προθάλαμος για την διετία 2010 – 2012 που η οικονομική κρίση θα εγκαθίδρυε το πραξικόπημά της μέχρι σήμερα.
Άρα μια χρονιά πειραματισμού…
Η προκήρυξη της Σ.Π.Φ. με την οποία αναλαμβάνει το χτύπημα στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης έχει ως τίτλο “η ομοψυχία των φοβισμένων”.
Η εξουσία αφού το μοντέλο του κοινωνικού κράτους και της καταναλωτικής φρενίτιδας έχει χρεοκοπήσει, τώρα προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ταυτότητα συνοχής.
Ο μικροαστός των περασμένων χρόνων που καυχιόταν για τα καταναλωτικά αντικείμενα που συσσώρευε ως επίδειξη νεοπλουτισμού τώρα ξεπέφτει στον φοβισμένο μικροαστό μπροστά στην κοινωνική γενοκτονία της οικονομικής κρίσης.
Όμως ακόμα και σε περιόδους κρίσης η εξουσία έχει ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της. Έχει τον φόβο. Τον φόβο της απώλειας των ιδιοκτησιών του καθενός και όταν η ιδιοκτησία χαθεί, υποθηκευτεί, κατασχεθεί, βγει στον πλειστηριασμό, τότε επιστρατεύεται ένας νέος φόβος που ψιθυρίζει “υπάρχουν και χειρότερα”.
Και έτσι ο άνθρωπος γίνεται δέσμιος των φόβων του και δεν αντιδρά. Θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από αυτή που μας έχουν επιβάλλει. Όμως η παθητικότητα όπως έστρωσε θα κοιμηθεί… Οι περισσότεροι άνθρωποι διαλέγουν ως τόπο τους την ηττοπάθεια και πιστεύουν στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία του “τίποτα δεν αλλάζει” και είναι αλήθεια πως αν δεν πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα τίποτα δεν θα αλλάξει.
Αυτή την παθητική αλήθεια ανατινάξαμε το βράδυ της 2 Σεπτεμβρίου με τη βόμβα στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.
Στη Θεσσαλονίκη το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης είναι το σύμβολο της κρατικής εξουσίας. Εκεί καταλήγουν όλες οι διαμαρτυρίες, οι πορείες και οι συγκεντρώσεις.
Τις μέρες της ΔΕΘ η πόλη θυμίζει φρούριο.
Χιλιάδες αστυνομικοί, ασφαλίτες, μπλόκα, έλεγχοι στοιχείων δημιουργούν μια στρατιωτική κατοχή στην πόλη.
Οι επιλογή να χτυπηθεί το υπουργείο ήταν η επιλογή να δείξουμε ότι όλα είναι εφικτά και η εξουσία δεν είναι άτρωτη.
Ήταν μια επίθεση απέναντι στην επίθεση που ετοίμαζε η εξουσία με τον ερχομό της οικονομικής τυραννίας των μνημονίων.
Ήταν μια πρόσκληση αγώνα, προς όλους αυτούς που δεν έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι και συνεχίζουν σε πείσμα των καιρών να συλλογιούνται ελεύθερα.
Ήταν μια πράξη μνήμης, καθώς κάθε ενέργεια του αντάρτικου πόλης κουβαλάει μέσα της την μνήμη όλων των αγώνων που έχουν προηγηθεί.
Από τα σαμποτάζ στην κατοχή και τις βόμβες κατά της χούντας μέχρι το αντάρτικο πόλης ενάντια στο πραξικόπημα της δημοκρατίας.
Άλλωστε και τότε τους σαμποτέρ και τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, τρομοκράτες τους ονόμαζαν όπως και σήμερα. Σύμπτωση θα πει κάποιος… Όμως όλοι γνωρίζουν πως συμπτώσεις στην ιστορία δεν υπάρχουν…

πηγή