Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης – «Η μέρα μας θα έρθει»
Συνεισφορά μέσα απ’ τη φυλακή για την εκδήλωση στη Βραζιλία, στη βιβλιοθήκη KAOS για την παρουσίαση του βιβλίου «Η μέρα μας θα έρθει…»
«Ακόμα κι αν κόψεις όλα τα λουλούδια, δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει…»
Η αιχμαλωσία ενός αναρχικού στη φυλακή, είναι πρώτα απ’ όλα μία προσωπική αναμέτρηση. Είναι μία αναμέτρηση με τον φόβο, τις αντιφάσεις, την απώλεια, την ήττα…
Είναι μία αναμέτρηση με την ηχώ που αντηχεί σε κάθε γωνιά του κελιού και προσπαθεί να σε πείσει ότι χάσαμε… ότι όλα τελείωσαν…
Οι κλειδαριές, τα κάγκελα, οι κάμερες, τα συρματοπλέγματα, οι στολές, θέλουν να σου υπενθυμίσουν τον θρίαμβο του κράτους.
Όμως τίποτα δεν τελειώνει…
Μπορεί να ματώσαμε… αλλά δεν παραδοθήκαμε…
Και η μέρα μας θα έρθει…
Καλοκαίρι του 2013 μπαίνει σε κίνηση το διεθνές Σχέδιο Φοίνικας για την αναγέννηση απ’ τις στάχτες του αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Ο «Φοίνικας» ταξιδεύει στο Μεξικό, στη Χιλή, στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Τσεχία, στη Ρωσία, στην Ινδονησία, στην Ελλάδα… ανατινάζοντας και πυρπολώντας οχήματα διευθυντών φυλακών, σπίτια ανακριτών, τράπεζες, σύμβολα του πλούτου κ.α.
Η αρχή έγινε…
Τα επόμενα 2 χρόνια, οργανώνεται το σχέδιο…
Πλεόν μέσα στη φυλακή δεν μετράμε τις μέρες μας για να λήξει η ποινή μας, μετράμε το μίσος μας για να ανταποδώσουμε το χτύπημα σε αυτούς που μας στέρησαν την ελευθερία…
Σκέψεις, κουβέντες, σχεδιασμοί… η απόφαση έχει παρθεί πριν καν το συνειδητοποιήσουμε… η Απόδραση είναι το δικό μας αποφυλακιστήριο… Στο Βασίλειο της δημοκρατίας, η ελευθερία είναι παράνομη και με παράνομα μέσα θα την αποκτήσουμε…
Ένας ψηλός τσιμεντένιος τοίχος μας χωρίζει, μερικές κιγκλίδες, συρματοπλέγματα και οι σκοποί στις φρουρές.
Δεν μπορεί το τσιμέντο να νικήσει την ελευθερία.
Το σχέδιο είναι έτοιμο… οι δοκιμές έχουν γίνει… ένα βαν φορτωμένο με 200 κιλά εκρηκτικά θα παρκαριστεί δίπλα στον τοίχο… και η ελευθερία θα ανθίσει απ’ τα χαλάσματα της φυλακής…
Και τότε…
Είναι η στιγμή, που η τύχη δεν διαλέγει να σταθεί στο πλευρό αυτών που τολμούν, αλλά ευνοεί τους δειλούς με τις στολές…
Συλλήψεις, έφοδοι της αστυνομίας σε κρυσφύγετα της οργάνωσης, εντοπισμός όπλων, ρουκετών, εκρηκτικών, οχημάτων, εντάλματα σύλληψης για όσους θα βοηθούσαν στο σχέδιο απόδρασης, έρευνες στα κελιά και μεταγωγή στην άδεια υπόγεια πτέρυγα υψίστης ασφαλείας.
Το πρώτο πράγμα που ακούς όταν βρεθείς στην υπόγεια πτέρυγα, είναι ο ήχος της σιωπής… της απόλυτης σιωπής που σου ψιθυρίζει για την ήττα που πρέπει να δεχτείς…
Το κράτος περνάει στην αντεπίθεση…
Μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι παίρνουν ρεβάνς για την απόδραση που δεν προλάβαμε…
Οι τηλεοράσεις απ’ το πρωί ως το βράδυ ξερνάνε τη χολή τους και οργανώνουν τον πανικό… «Μακελειό ετοίμαζαν οι τρομοκράτες των Πυρήνων της Φωτιάς», «θα σκότωναν κόσμο…», «Μαζική απόδραση τρόμου ετοίμαζε η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», «σχέσεις Σ.Π.Φ. – μαφίας…», «τρόμος στις φυλακές…»
Τα κοράκια της εξουσίας, όμως διψάνε κι άλλο για αίμα…
Στήνοντας συντονισμένη επιχείρηση συλλαμβάνουν τη συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου, που είχε βγει καταζητούμενη για το σχέδιο απόδρασης…
Όμως, το ρεσιτάλ εκδίκησης δεν σταματάει εκεί…
Στήνεται ένας βρώμικος συναισθηματικός εκβιασμός και η Αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει και οι ανακριτές φυλακίζουν τους συγγενείς μας, κατηγορώντας τους ως μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Λένε πως ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου, δεν φαίνεται απ’ το πως απολαμβάνει τις νίκες του, αλλά απ’ το πως σηκώνεται απ’ τις ήττες του…
Ξεκινάμε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, με αίτημα την αποφυλάκιση των συγγενών μας. Ένας αγώνας με την πικρή γεύση στο στόμα, βλέποντας τους συγγενείς μας πίσω απ’ τα κάγκελα… Θα κερδίσουμε μισή νίκη, καθώς αποφυλακίζεται η μητέρα των συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, αλλά θα χρειαστεί άλλη μία απεργία πείνας απ’ τον Γεράσιμο Τσάκαλο και τη σύντροφό του Εύη Στατήρη για να αποφυλακιστεί και η τελευταία.
Θα ακολουθήσει άλλη μία προσπάθεια σε συνεργασία με τους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα με ελικόπτερο να οργανώσουμε τη μέρα που θα απουσιάζουμε απ’ την καταμέτρηση της φυλακής.
Όμως, θα ακολουθήσει συμπλοκή στο ελικόπτερο και η πτήση ελευθερίας θα αναβληθεί…
Πολλές σκέψεις, θλίψη κι ακόμα περισσότερος θυμός…
Όμως, ένα σκυθρωπό πρόσωπο είναι το πρόσωπο της ήττας…
Κι εμείς δεν έχουμε σκοπό να χάσουμε…
Μπορεί να μας έθαψαν βαθιά στα υπόγεια κελιά των φυλακών τους, όμως ξέχασαν πως κάποιοι σπόροι φυτρώνουν ακόμα και στα πιο ανήλιαγα μέρη…
Ξέρουμε καλά πως η ελευθερία δεν κερδίζεται ούτε με προσευχές, ούτε με παρακάλια, αλλά με έναν πάταγο που σπάει την κατάρα της αιχμαλωσίας…
Σήμερα, λοιπόν, μετά από 5,5 χρόνια φυλακή γνωρίζουμε πως η πραγματικότητα που επιθυμούμε είναι τελείως διαφορετική από την πραγματικότητα που ζούμε…
Όμως, η απόσταση μεταξύ επιθυμίας και πραγματικότητας είναι μονάχα… η τόλμη…
«Μια μέρα φυλακή. Δύο μέρες φυλακή. Τρεις μέρες φυλακή… Σήμερα η μέρα δεν περνάει με τίποτα… Άραγε τι να γίνεται έξω;.. θα με σκέφτονται; Τετρακόσιες εβδομήντα δύο μέρες φυλακή. Τετρακόσιες εβδομηντα τρεις μέρες φυλακή. Τετρακόσιες εβδομήντα… έχασα τον λογαριασμό. Δεν γαμιέται… καλύτερα… στη φυλακή δεν είναι καλό να μετράς.
Δεν με πιάνει ύπνος. Χθες έκλεισα τρία ημερολόγια φυλακής… Γκλανγκ γκλανγκ… το κλειδί στην πόρτα… ήρθαν νυχτιάτικα για έρευνα…
Χίλιες πεντακόσιες πενήντα δύο μέρες φυλακή… Ικανοποιημένοι «αγαπητοί» μου δικαστές… Ε ρε και βγω έξω…
Σήμερα ξέρασα την ψυχή μου… Ξέρασα κάγκελα, τοίχους, απογοητεύσεις, προδοσίες… Δεν θέλω να μετρήσω άλλο…
Σκέφτομαι όλα αυτά που μου κλείδωσαν… όλα αυτά που μου έκλεψαν… όλα αυτά που προσπαθούν να με κάνουν να ξεχάσω… ένα γέλιο, ένα βλέμμα που να μην σκοντάφτει σε κάγκελα, μια νύχτα που να μην τελειώνει με ένα κλείδωμα… Σταματάω να σκέφτομαι… Ανοίγω το χέρι μου… Κοιτάω τη λίμα που κρατάω… Τώρα ξέρω… Πάμε άλλη μια φορά… Η μέρα μας θα έρθει…»
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
Οικονομίδου ΄Ολγα
Πολύδωρος Γιώργος
Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος