All posts by abcsolidaritycell

Κείμενο του Νίκου Ρωμανού

0011

“Μια συνεισφορά στην διεθνή ημέρα αλληλεγγύης για τους αναρχικούς κρατούμενους”

Πολλά έχουν ειπωθεί για την αξία της αλληλεγγύης και το καθένα έχει την σημασία του γιατί συμβάλει στην προσπάθεια νοηματοδότησης μιας έννοιας που αποτελεί βασικό συστατικό στους σχεδιασμούς και τις δράσεις μας.

Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω με τον δικό μου τρόπο μια υπαρξιακή διάσταση της αλληλεγγύης καθαρά προσωπική. Αλληλεγγύη σημαίνει πρώτα από όλα συναισθήματα. Όμορφα, άγρια μα πάνω από όλα αυθεντικά. Συναισθήματα που αποτελούν την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της αναρχικής δυναμικής, που απελευθερώνουν αγαπημένους ήχους και αισθήσεις στην μητρόπολη, φωνάζοντας συνθήματα στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας φλεγόμενα μπουκάλια που στοχεύουν τους υπηρέτες της τάξης. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει ταύτιση αλλά συνενοχή με όσους επέλεξαν να χαράξουν απελευθερωτικές πορείες στον χάρτη της αναρχικής εξέγερσης.

Είναι μια σχέση που μέσα τις αναπτύσσονται βιώματα και παράγονται κοινές επιθυμίες για την καταστροφή αυτού του κόσμου όχι σε ένα αόριστο μέλλον αλλά πρώτα από όλα μέσα μας και μετά γύρω μας. Στις εκφυλισμένες σχέσεις που παράγει, στις αναπαραστάσεις του, στα σύμβολα του, στους αξιωματούχους και τους πιστούς υπηρέτες τους.

Έχει περάσει περίπου 1.5 χρόνος από τότε που κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο – κελί ενός νοσοκομείου με όλους τους συμβολισμούς της κρατικής επιβολής γύρω μου (πάνοπλους μπάτσους, εισαγγελικές εντολές αναγκαστικής σίτισης) έβλεπα και μάθαινα για δεκάδες υπέροχες πράξεις ανταρσίας και ανυπακοής που ξετυλίγονταν έξω στους δρόμους.

Όση αντίφαση και αν εμπεριέχει ένα τέτοιο συμπέρασμα εκείνες οι μέρες με όλη την σκληρότητα και την δυσκολία τους ήταν από εκείνες που αισθανόμουνα την καρδιά μου να χτυπάει από ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ευτυχίας και το μυαλό μου να ταξιδεύει μακριά, σε φλεγόμενους ορίζοντες χωρίς κάγκελα και αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Από τα καμένα περιπολικά σε αστυνομικά τμήματα της Αθήνα και τις φωτιές σε οχήματα ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης φίλων και συντρόφων έξω από τα νοσοκομεία, από τις μαχητικές διαδηλώσεις και τα οδοφράγματα πίσω από τα οποία οργισμένα βλέμματα συναντιόντουσαν μέσα από τις κουκούλες έως τις καταλήψεις δημαρχείων και πανεπιστημίων που μετατρεπόντουσαν σε χώρους αγώνα δημιουργώντας σημεία εκτροπής στην λειτουργία τους και χώρους διάχυσης των αναρχικών ιδεών. Το αίσθημα ότι η αναρχία βρίσκει τόπους και τρόπους ζωτικής ανάπτυξης της και παραμένει ζωντανή και επικίνδυνη ήταν ένα από τα πιο όμορφα και δυνατά συναισθήματα το οποίο πιστεύω αντικατοπτρίζει και την δύναμη της αλληλεγγύης.

“Έτσι θέλω να δω αυτά τα χρόνια στην φυλακή, τα θεωρώ μέρος μιας συνειδητής επιλογής, μιας επιλογής που παρ’ όλους τους γνωστούς και προφανείς περιορισμούς, επιτρέπει μια διαφορετική οπτική, όχι μόνο σχετικά με τον αγώνα ενάντια στις φυλακές, αλλά και τον αναρχικό αγώνα γενικότερα. Από αυτή την άποψη, εμείς, οι αναρχικοί κρατούμενοι δεν είμαστε απλά «φυλακισμένοι», το να μας περιορίσουν μόνο σε αυτό τον ορισμό θα ήταν σα να περιορίζουν την συνεισφορά μας, αποτρέποντας μας να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στον αγώνα για την ολική απελευθέρωση σε κάθε της πλάτος και πολυπλοκότητα.” (Francisco Solar)

Έτσι στιγμές αγώνα όπως η διεθνής ημέρα αλληλεγγύης στους αναρχικούς κρατούμενους δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από μια ακόμα αφορμή να ακονίσουμε την ανατρεπτική μνήμη και να θυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι ο αγώνας ενάντια στην κυριαρχία σημαίνει ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στις φυλακές. Γιατί οι πράξεις επίθεσης και καταστροφής στο σωφρονιστικό σύμπλεγμα αποτελούν στιγμές που η ελευθερία διαπερνάει τα σώματα μας και σπάει το καθεστώς αιχμαλωσίας που μας επιβάλλουν. Μέχρι οι ανθρώπινες χειρονομίες μεταξύ των αιχμάλωτων και των ελεύθερων συντρόφων μας να αποκτήσουν ξανά την ζεστασιά μιας αγκαλιάς, οι φωτιές και οι εκρήξεις θα αντανακλούν την επιθυμία μας να ανταμώσουμε με τους δικούς μας όρους. Μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι…

Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς κρατούμενους

Νίκος Ρωμανός

Τσάκαλος Χρήστος (Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς) για την 11η Ιούνη

Η 11η Ιούνη είναι μία διεθνής μέρα αλληλεγγύης. Μία μέρα για να μην νικήσει η λησμονιά. Μία μέρα για όσους λείπουν πολλά χρόνια απ’ τον δρόμο.

Για όσους μάθαμε να μετράμε τα βήματά μας στο προαύλιο και να μοιράζουμε τη μέρα μας, ανάμεσα σε κλειδώματα και τη νύχτα μας σε καταμετρήσεις.

Παράλληλα, η 11η Ιούνη είναι μία μέρα πολέμου. Είναι μία μέρα ανταρσίας γιατί μπορεί ο νόμος και η τάξη να κυβερνούν αλλά δεν βασιλεύουν.

Η ύπαρξη αναρχικών κρατουμένων, υπενθυμίζει την ύπαρξη του αναρχικού πολέμου. Ενός πολέμου, που άλλοτε σιγοκαίει κι άλλοτε τυφλώνει τον ουρανό με τις φωτιές του.

Κάθε πόλεμος έχει απώλειες. Υπάρχουν σύντροφοι που χάθηκαν απ’τις σφαίρες των μπάτσων ή από μια βόμβα που «βιάστηκε» να εκραγεί…

Σύντροφοι που δεν θα ξαναβρεθούν πλάι μας στο επόμενο συνωμοτικό ραντεβού.

Και υπάρχουν και αυτοί που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στο δόκανο του εχθρού. Ενός εχθρού, που βαφτίζεται δημοκρατία και εκδικείται με φυλακές και δικαστήρια.

Μία δημοκρατία που της αρέσει να περιφέρει, ως τρόπαια, τους αιχμαλώτους της από φυλακή σε φυλακή, σε ειδικές συνθήκες, φορτωμένους με δεκάδες χρόνια ποινής…

Μέσα στο κελί, συχνά σε επισκέπτεται μία ερώτηση που σε χαστουκίζει…

-«Άξιζε;»

Λένε πως αν δεν σε κυνηγάει ο εχθρός σου, τότε κάτι δεν κάνεις καλά…

Μεταγωγές, ειδικά δικαστήρια, ειδικές συνθήκες απομόνωσης, απεργίες πείνας, απαγορεύσεις επισκεπτηρίων, συλλήψεις και φυλακίσεις συγγενών, νέες υποδικίες, απόπειρες απόδρασης… αποδεικνύουν πως δεν τα παρατήσαμε…

Στην πύλη της φυλακής μπορεί να μας αφαίρεσαν την ελευθερία, όμως τον πόλεμο ενάντια στην εξουσία τον κουβαλάμε μέσα μας, σε κάθε μεταγωγή, σε κάθε έρευνα, σε κάθε κλείδωμα της πόρτας.

Κι όταν καμιά φορά οι τοίχοι της φυλακής μοιάζουν ακόμα πιο ψηλοί και όταν το κάθε κλείδωμα του φύλακα αντηχεί μέσα στο κεφάλι σου, ξέρεις πως δεν είσαι μόνος…

Ξέρεις πως δεν έτυχε απλά σε εσένα… πως δεν είναι απλά ένα πούλημα της τύχης που σε έπιασαν…

Ξέρεις πως είσαι η συνέχεια ενός νήματος, μίας ιστορίας που ξεκινάει απ’ την ανταρσία του  Σπάρτακου κι ακόμα πιο πριν.

Ξέρεις πως υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα, σε κελιά στη Χιλή, σε ομηρία στο Μεξικό, σε φυλακές στις Η.Π.Α., σε καθεστώς FIES στην Ισπανία, σε αόριστη κράτηση στη Γερμανία, σε επιτήρηση σκέψης στην Ελβετία, σε ειδική πτέρυγα στην Ιταλία, σε υπόγεια απομόνωση στην Ελλάδα, σε συνθήκες βαρβαρότητας στην Ρωσία, σε αιχμαλωσία στην Πολωνία…

Κι αυτό σου δίνει δύναμη… Νιώθεις συνένοχος…

Κι όλους εμάς μας ενώνουν δεσμοί μνήμης και προοπτικής.

Μνήμη για όσους φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν πριν από εμάς, σε πιο δύσκολες εποχές και προοπτική για όσους συνεχίσουν το νήμα της ιστορίας, βαδίζοντας ενάντια στους δείκτες του ρολογιού της εξουσίας…

Η απάντηση, λοιπόν, στην ερώτηση είναι…

-«ΝΑΙ, άξιζε και χίλιες φορές να γύρναγα το χρόνο πίσω, χίλιες φορές πάλι το ίδιο θα έκανα…»

Κι αν ρωτήσει κανείς πάλι…

-«Μα η φυλακή δεν είναι ήττα;»

Η απάντηση είναι απλή…

-«Η νίκη ορίζεται απ’ την ζωή που ζεις… Για αυτό είμαστε νικητές…»

 

Τσάκαλος Χρήστος, Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/ FAI – IRF
Υπόγεια πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

Πηγή

Ενημέρωση από το Εφετείο του Επαναστατικού Αγώνα:

EA2Η συνεδρίαση πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων.
Η επόμενη συνεδρίαση ορίστηκε για τις 19/7.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης

Greece: Disciplinary sanctions against members of the CCF in Korydallos prison

ccf1

A few days ago the prosecutor V. Marsioni punished CCF comrade Giorgos Nikolopoulos with one year of disciplinary measures after ‘finding’ prohibited items during raids and searches of comrade’s cells.

The same prosecutor also punished CCF comrades Michalis Nikolopoulos and Panagiotis Argyrou.

(via Anarchist Black Cross Anarchist Solidarity Cell, translated by Sin Banderas Ni Fronteras and Insurrection News)

source

Γράμμα του Γ.Ναξάκη από φυλακές Κορυδαλλού

Στη φυλακή η αίσθηση του χρόνου έχει τη δικιά της στάμπα. Ενώ οι ημέρες μου φαίνονται ατέλειωτες, την ίδια στιγμή τα 3 χρόνια που πέρασαν απ’τις συλλήψεις μας στη Ν.Φιλαδέλφεια μου φαίνονται τίποτα. Το περιβάλλον του εγκλεισμού ενθαρρύνει τις ταχείες εναλλαγές συναισθημάτων και έτσι στον περιορισμένο χώρο, η αίσθηση του χρόνου είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητη λόγω των συμπυκνωμένων χρονικά συναισθηματικών διαθέσεων.

3 χρόνια και ένας μήνας λοιπόν με έντονο βίωμα πολύπλευρης απογοήτευσης και αηδίας. Για τη φυλακή θα μπορούσα να γράψω άπειρα πράγματα πέρα απ’τα τετριμμένα, αλλά είναι όλα τόσο πλασματικά πλέον μέσα και έξω που οποιαδήποτε εκτενή αναφορά για το ο,τιδήποτε μου φαίνεται ανούσια. Θα αρκεστώ να πω, συνεχίζοντας από παλιότερα γράμματα, πως η κρατουμενίστικη μπόχα δεν είναι προνόμιο μιας πτέρυγας προφανώς, αλλά είναι γενικότερο φαινόμενο των φυλακών και ότι η αντιστροφή των νοημάτων είναι κάτι παραπάνω από κανόνας εδώ μέσα. Η καγκουριά είναι αρετή και η αντρίλα αξιοπρέπεια…

Στα 3 χρόνια και κάτι λοιπόν ήρθε η στιγμή του εφετείου. Στις 22/6 γίνεται το εφετείο για τη ληστεία στον Πυργετό για την οποία έχουμε καταδικαστεί μαζί με τον σύντροφο Γ.Σαραφούδη. Προφανώς δεν κάνω κάποιου είδους κάλεσμα σε συγκέντρωση αφού η στάση μου να απέχω απ’αυτήν την άθλια διαδικασία είναι γνωστή. Αυτή η ανακοίνωσή μου για το εφετείο είναι μονάχα μια υπενθύμιση προς κάποιους λίγους δραστήριους συντρόφους και είναι απλά ενημερωτική και ελεύθερη σε ερμηνεία. Επίσης, προορίζεται και για τους άγνωστους αναρχικούς εκεί έξω που δεν έχουν ξεγελαστεί απ’τον πολιτικό χαμαιλεοντισμό, τον οπουρτουνισμό και τα πατροναρίσματα που έχουν κατακλύσει τον “χώρο” τα τελευταία χρόνια και σκέφτονται και ενεργούν απελευθερωμένα, αυτόβουλα, ενάντια σε φιλοδοξίες και, φυσικά, επιθετικά.

 

Παρακάτω έχω γράψει ένα μικρό χρονικό της υπόθεσης.

Μετά από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής στις 30/04/13 σε καφετέρια και σε δρόμο στη Νέα Φιλαδέλφεια συλλαμβανόμαστε 5 άτομα. Οι 2 είναι καταζητούμενοι (Α.Ντάλιος, Φ.Χαρίσης) οπότε οι άλλοι 3 κατηγορούμαστε για υπόθαλψη εγκληματία.

Στη ΓΑΔΑ παίρνουν με βία DNA απ’όλους μας και, ανάμεσα στα άλλα, βρίσκουν ότι το δικό μου και του Σαραφούδη ταιριάζουν με DNA που βρέθηκε σε δυο διαφορετικά κινητά αντικείμενα μετά από ληστεία σε τράπεζα στον Πυργετό Λάρισας το 2011.

Κατηγορούμενοι για ληστεία πλέον, μας περνάνε από ανακριτή στη Λάρισα που αποφασίζει την προφυλάκισή μας στον Κορυδαλλό. Ο Σαραφούδης επιπλέον κατηγορείται για άλλη μια ληστεία στο Φιλώτα Φλώρινας βάση δείγματος DNA πάλι.

Λίγους μήνες αργότερα μας έρχεται κλήση απ’τον ειδικό εφέτη ανακριτή για αναβάθμιση κατηγοριών. Η ληστεία γίνεται ληστεία στα πλαίσια της τρομοκρατίας, οπότε πλέον κατηγορούμαστε και για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση (ΣΠΦ)

Τον Ιούλιο του ’14 πραγματοποιείται το πρωτόδικο δικαστήριο στην ειδική αίθουσα που βρίσκεται στον Κορυδαλλό και καταδικαζόμαστε για όλες τις κατηγορίες σε κατά συγχώνευση 16 χρόνια κάθειρξη ο καθένας.

Το εφετείο αρχικά ορίζεται για τις 9/10/15, παίρνει διακοπή για 10/11/15 και μετά αναβολή επ’αορίστου για να οριστεί τελικά στις 22/6/16.

Κλείνοντας, θα έλεγα ότι δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να πίστευα στη δικαιοσύνη ως θεσμό αλλά και ούτε ως κοινωνική αξία. Δεν υπάρχουν δικαστικά σκάνδαλα, το μόνο σκάνδαλο είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός και η μοναδική αξία που αναγνωρίζω είναι η απόλυτη ελευθερία.

 

Γ.Ναξάκης, Φυλακή Κορυδαλλού

πηγή

Ενημερώσεις για δίκες Σ.Π.Φ.

ccf_edited

Τη Δευτέρα 6/6 ήταν η δίκη για τις 250 υποθέσεις της ΣΠΦ. Αγόρευσαν όλοι οι δικηγόροι και δόθηκε αναβολή για τις 6/7 ημέρα όπου θα εκδοθεί η απόφαση.

Τετάρτη 15/6/ ξεκινούν οι απολογίες των κατηγορουμένων στην δίκη για το σχέδιο απόδρασης της ΣΠΦ.

Όλες και όλοι στα δικαστήρια κορυδαλλού, δεν εγκαταλείπουμε κανέναν/μία σύντροφο/ισσα στα χέρια του κράτους.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης

καφέ μπαρ στο χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών Ζαΐμη 11, κάθε Παρασκευή στις 20:00

Στα πλαίσια της έμπρακτης αλληλεγγύης μας στου αναρχικούς αιχμαλώτους κάθε Παρασκευή θα πραγματοποιείται καφέ μπαρ στο χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών Ζαΐμη 11 στις 20:00

Για την ενσάρκωση της αναρχικής αλληλεγγύης και την σύνδεση των εξεγερμένων εντός και εκτός των τειχών.

Ως το τέλος, θάνατος στο υπάρχον.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης

13414673_258131501221114_1801030871_n

Athens ,Koridallos prison -Text by anti-authoritarian Grigoris Tsironis concerning the judicial methods.

Text by anti-authoritarian Grigoris Tsironis concerning the judicial
methods.
It’s been 10 years since I decided to go underground, refusing to
surrender my body to the claws of the predators who constitute the
police-judicial complex, with stubbornness and abnegation I fought to
preserve the highest asset for which rivers of blood have spilt over the
centuries, that of human freedom ie the ability to self-define ourselves
in a world of slavery and injustice.
Ten years from the day the persecutory authorities in perfect
cooperation with the vultures of journalism, fabricated a badly staged
theatre play titled “the robbers in black” targeting and unleashing a
merciless hunt for me and my two comrades, Simos Seisidis and Marios
Seisidis.
A state frame-up which did not even manage to convince the judges since
me and Simos Seisidis were unanimously acquitted of all charges
attributed to us, as well as Giannis Dimitrakis who was acquitted for
the other 6 robberies they attributed to him, thus dispelling this myth.
Naturally I did not see this played on any main news report, nor was it
a main story the fact that if all these allegedly objective slugs of
journalism trust the decisions of civil justice, they should come out
and admit that for many years they lied repeatedly and presented us as
those responsible for any robbery or urban guerrilla act from back then
to today.
Yesterday’s unanimous court decision, my acquittal of all charges, is a
personal vindication for my conscious and dignified decision to go
underground. It vindicated my decision to not accept my arrest and my
unjust detainment for acts in which I was not involved and of course I
did not expect civil justice to recognize this. Either way, I do not
recognize the judicial terms of the dipole innocent-guilty.
The victory for the collapse of the frame-up and the emergence of state
and media methods is deservingly credited to the
anarchist/anti-authoritarian solidarity movement which stood as a mound
to their appetites. The big counter-information campaign by various
collectives, solidarity acts (gatherings, motorbike demos and
flyposting) and of course the loud presence of solidarians inside and
outside the court room sent the message that no comrade is alone. It is
they who filled me with strength and gave me the courage to rise, I’d
like to believe, to the occasion with my attitude.
It is a judicial victory that gave joy and is now a legacy, putting thus
one more stone to the collapse of similar frame-ups. Because essentially
when the joys and victory celebrations subside, what we see are these
state methods of targeting, the penalization of comradely-family
relations, the stapling of cases together under the umbrella of law 187A
(anti-terrorist law), the expansion of indictments and creating guilty
people, continue to exist in the most evident and obvious way, towards
me and my summoning by the appellate investigator for integration in a
terrorist organization, as well as against other comrades and not.
I will indicatively mention the cases of the mother and partner of the
Tsakalos brothers, M. Theofilou’s case, the case of the
“super-appellate” trial, “Phoenix” case etc.
So in no way must we rest after this admittedly important victory, but
be vigilant.
I call, therefore, the solidarity movement to rally up forces with its
strong and mass presence in the judicial battles of all the comrades
whose cases are now underway.
Solidarity and support by the movement cannot be given partially or
selectively.
Comrades who refuse the charges attributed to them and fight for their
collapse, deserve our solidarity. Comrades who claim responsibility for
their acts and with dignity and political arguments fight their battle
inside the court rooms, deserve our solidarity.
Finally, comrades who discredit civil justice and spit in the faces of
judicial employees, do not bargain for their freedom and they themselves
create the preconditions in order to regain it, deserve the same
solidarity.
Let us perceive, even if it sounds romantic, that we are different
pieces of the same puzzle, that when connected, our vision for the
revolution will appear.
Let’s look ahead and gaze this vision and let’s leave the mistakes and
hostilities in the past.
Solidarity is our weapon
Not a step back…
NO COMRADE HOSTAGE IN THE HANDS OF THE STATE
FREEDOM TO POLITICAL PRISONERS
AND IMPRISONED FIGHTERS
STRENGTH TO THE WANTED COMRADES
Grigoris Tsironis
Koridallos Prisons
4/6/2016

source

Greece – UPDATE ON TRIAL OF ANARCHIST COMRADE GRIGORIS TSIRONIS June 3rd, 2016.

The comrade was acquitted, unanimously, of all charges. This is another
victory which is credited to the anarchist/anti-authoritarian movement,
this time inside the court room. The attitude of the judges towards this
case, was admittedly mild and without provocations, while the lack of
evidence led the prosecutor to propose the acquittal of the comrade of
this rotten indictment. This acquittal has its roots in a dense
solidarity grid that for ten years now supported and supports the path
of four comrades, by erecting levees to their merciless hunt by the
persecutory mechanisms of the state.
You rarely hear such an oration by a prosecutor who stressed that this
indictment was completely rotten and it is shameful that these trials
take place, therefore he suggested the comrade’s acquittal. And that
Grigoris defended his positions, saying that he generally agrees with
the expropriation of a bank, although the main charge was his
participation in the infamous robbery of the National Bank of Greece, in
January 2006.
At the end he departed to the applause of the solidarians who were in
the room.
SOLIDARITY IS OUR WEAPON
FREEDOM TO COMRADE GRIGORIS TSIRONIS
STRENGTH TO WANTED COMRADE MARIOS SEISIDIS
TERRORISTS AND ROBBERS ARE THE STATES AND CAPITALISTS

source

Φυλακές Κορυδαλλού: Ενημέρωση από την δίκη της ΣΠΦ [συνεδρία 07/06 – Τέλος αναγνωστέων]

Σήμερα συνεχίζοντας το ρεσιτάλ αλαζονείας και φασισμού η πρόεδρος Α. Υφαντή ολοκλήρωσε την διαδικασία των αναγνωστέων εγγράφων. Δηλαδή μέσα σε 5,5 ώρες «διάβασε» αρκετές χιλιάδες σελίδες πάνω στις οποίες στηρίχτηκαν οι διώξεις αρκετών κατηγορούμενων για το σχέδιο της ΣΠΦ. Στην πραγματικότητα δεν διάβασε απλά ξεφύλλισε όλα αυτά τα έγγραφα απλά και μόνο για να τελειώνει την δίκη.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σήμερα ένας κατηγορούμενος είχε κληθεί από τον ανακριτή για άλλη υπόθεση και έτσι δεν μπορούσε να παρασταθεί στην δίκη. Η συνήγορος του ζήτησε διακοπή για να εισπράξει την αφοπλιστική απάντηση της Α. Υφαντή «ααα γιατί θέλει να είναι εδώ να παρών…;» για να συμπληρώσει μονή της» δεν πειράζει τον εκπροσωπείτε εσείς!!» απευθυνόμενη στην συνήγορο.

Η συνήγορος όμως δήλωσε ότι πρέπει να αποχωρήσει καθώς πρέπει να παρίσταται στην ανάκριση του κατηγορουμένου και ζήτησε τουλάχιστον την διακοπή για μια ώρα προκειμένου να πάει και να γυρίσει.

Η απάντηση της Α. Υφαντή ήταν καρμπόν η ιδία που ακούγεται από την αρχή της δίκης «Απορρίπτεται… συνεχίζουμε!!»

Κατά την διάρκεια των αναγνωστέων ο εισαγγελέας Ι. Κούτρας επέμενε ιδιαίτερα για την απόπειρα έκρηξης στην εφορία Κορυδαλλού θέλοντας να ισχυροποιήσει το ευφυολόγημα που υποστηρίζει από την πρώτη στιγμή ότι η ΣΠΦ ήθελε νεκρούς από την έκρηξη (μάλιστα σε προηγούμενη συνεδρία όταν ο Χρήστος Τσάκαλος παρουσίαζε τον τρομοκρατικό ρολό της εφορίας η πρόεδρος Α. Υφαντή είπε «εντάξει με τη εφορία, το καταλάβαμε ληστεύει τον κόσμο..Εσείς όμως δεν σκεφτήκατε τους υπάλληλους εκεί που κινδύνευσαν;;;» αγνοώντας προφανώς (!!!) ότι η βόμβα μπήκε με προειδοποιητικό τηλεφώνημα στις 23.30 ώρα που κάνεις υπάλληλος δεν βρισκόταν εκεί).

Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο με την κατάθεση των μαρτύρων υπεράσπισης (υπενθυμίζουμε ότι οι σύντροφοι της ΣΠΦ δεν έχουν καλέσει μάρτυρες υπεράσπισης). Συνολικά η δίκη αναμένεται να τελειώσει σε 2-3 εβδομάδες με τις καταδίκες να φαίνονται δεδομένες για όλους τους κατηγορούμενους.

πηγή