Σάββατο 4/6/2016 στις 20:00 πολιτικό καφενείο για την οικονομική ενίσχυση των αναρχικών κρατουμένων, στον χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών Ζαΐμη 11 στα Εξάρχεια.
Category Archives: ελληνικά
Οι φυλακές τύπου Γ χωρίς όνομα
Οι φυλακές τύπου Γ χωρίς όνομα
Αρκεί να θεωρηθεί επικίνδυνος από τους αρχιφύλακες κάποιος κρατούμενος για να μπουκάρουν τα Εκαμ τα μεσάνυχτα στο κελί του και χωρίς καμία αφορμή να τον μετάγουν σε ειδική πτέρυγα. Εν προκειμένω η ειδική πτέρυγα που μετήχθει ο Τόνι Νεμπίου, λειτουργεί ως πτέρυγα προστασίας φασιστών.
Στη συγκεκριμένη πτέρυγα μετήγαγαν συγκρατούμενούς μας για πρώτη φορά μετά την επιχείρηση επίδειξης δύναμης με την εισβολή της αστυνομίας στον Κορυδαλλό. Τότε κρατήθηκαν πολλές μέρες κλεισμένοι στα κελιά τους χωρίς προαυλισμό, ένα άτυπο πειθαρχείο, λόγω του απείθαρχου ιστορικού των συγκρατουμένων. Προσπαθώντας να σπάσουν το άτυπο καθεστώς απομόνωσης που τους επιβλήθηκε, έσπασαν ότι βρήκαν μπροστά τους και την επόμενη μέρα έβαλαν φωτιά σε κάδους και σε στρώματα.
Για αυτές τις ενέργειες η εισαγγελέας Περιμένη έδωσε 15 μέρες απομόνωση ενώ το ανώτατο όριο είναι μέχρι 10 μέρες. Εχθές το πρωί πήγαν οι μπάτσοι να μετάγουν τον Τονι άσκοπα στα γρεβενά, καθώς σε λιγότερο από μήνα έχει δικαστήριο εδώ. Ο συγκρατούμενος Τόνι αρνήθηκε να φύγει μένοντας κλεισμένος στο κελί του, με αποτέλεσμα ούτε οι μπάτσοι που πάλι κάλεσε η υπηρεσία, να μην καταφέρουν να ανοίξουνε την πόρτα παρά τις επίμονες προσπάθειες τριών ωρών.
Τότε ο αρχιφύλακας, κατά το όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, απεφάνθη ότι μπορεί να μείνει κλεισμένος στο κελί του για 15 μέρες προκειμένου να εκτελεστεί η πειθαρχική ποινή. Οι παρατυπίες συνεχίζουν να γίνονται στον Κορυδαλλό με μεγαλύτερη άνεση τώρα, μετά την κατασταλτική επιχείρηση με τα Εκαμ. Σαν να μην έφτανε η μέχρι τώρα εκδικητική μανία, οι υπεύθυνοι υποσχέθηκαν στον Τόνι και επιπρόσθετο πειθαρχικό γιατί αρνήθηκε να δεχτεί την εκδικητική μεταγωγή, ενώ είναι γνωστό πως ένας εύκολος τρόπος τιμωρίας είναι οι συνεχείς μεταγωγές.
Τώρα παραμένει απομονωμένος μέσα στο κελί του εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο σε μία πτέρυγα της απομόνωσης από τον υπόλοιπο πληθυσμό των φυλακών. Για όλη αυτή την εκδικητική στάση κυρίως υπεύθυνοι είναι γνωστό ποιοι είναι: οι αρχιφύλακες Λαμπράκης, Νικολόπουλος και οι εισαγγελείς Μαρσιώνη και Περιμένη. Βεβαίως και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι δεν μπορούν να επικαλεστούν ότι δεν έχουν γνώση.
Άμεση μεταφορά του Τόνι Νεμπίου στις πτέρυγες γενικού πληθυσμού
Καμία περαιτέρω πειθαρχική δίωξη – άρση των προηγούμενων πειθαρχικών
Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης – «Η μέρα μας θα έρθει»
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης – «Η μέρα μας θα έρθει»
Συνεισφορά μέσα απ’ τη φυλακή για την εκδήλωση στη Βραζιλία, στη βιβλιοθήκη KAOS για την παρουσίαση του βιβλίου «Η μέρα μας θα έρθει…»
«Ακόμα κι αν κόψεις όλα τα λουλούδια, δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει…»
Η αιχμαλωσία ενός αναρχικού στη φυλακή, είναι πρώτα απ’ όλα μία προσωπική αναμέτρηση. Είναι μία αναμέτρηση με τον φόβο, τις αντιφάσεις, την απώλεια, την ήττα…
Είναι μία αναμέτρηση με την ηχώ που αντηχεί σε κάθε γωνιά του κελιού και προσπαθεί να σε πείσει ότι χάσαμε… ότι όλα τελείωσαν…
Οι κλειδαριές, τα κάγκελα, οι κάμερες, τα συρματοπλέγματα, οι στολές, θέλουν να σου υπενθυμίσουν τον θρίαμβο του κράτους.
Όμως τίποτα δεν τελειώνει…
Μπορεί να ματώσαμε… αλλά δεν παραδοθήκαμε…
Και η μέρα μας θα έρθει…
Καλοκαίρι του 2013 μπαίνει σε κίνηση το διεθνές Σχέδιο Φοίνικας για την αναγέννηση απ’ τις στάχτες του αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Ο «Φοίνικας» ταξιδεύει στο Μεξικό, στη Χιλή, στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Τσεχία, στη Ρωσία, στην Ινδονησία, στην Ελλάδα… ανατινάζοντας και πυρπολώντας οχήματα διευθυντών φυλακών, σπίτια ανακριτών, τράπεζες, σύμβολα του πλούτου κ.α.
Η αρχή έγινε…
Τα επόμενα 2 χρόνια, οργανώνεται το σχέδιο…
Πλεόν μέσα στη φυλακή δεν μετράμε τις μέρες μας για να λήξει η ποινή μας, μετράμε το μίσος μας για να ανταποδώσουμε το χτύπημα σε αυτούς που μας στέρησαν την ελευθερία…
Σκέψεις, κουβέντες, σχεδιασμοί… η απόφαση έχει παρθεί πριν καν το συνειδητοποιήσουμε… η Απόδραση είναι το δικό μας αποφυλακιστήριο… Στο Βασίλειο της δημοκρατίας, η ελευθερία είναι παράνομη και με παράνομα μέσα θα την αποκτήσουμε…
Ένας ψηλός τσιμεντένιος τοίχος μας χωρίζει, μερικές κιγκλίδες, συρματοπλέγματα και οι σκοποί στις φρουρές.
Δεν μπορεί το τσιμέντο να νικήσει την ελευθερία.
Το σχέδιο είναι έτοιμο… οι δοκιμές έχουν γίνει… ένα βαν φορτωμένο με 200 κιλά εκρηκτικά θα παρκαριστεί δίπλα στον τοίχο… και η ελευθερία θα ανθίσει απ’ τα χαλάσματα της φυλακής…
Και τότε…
Είναι η στιγμή, που η τύχη δεν διαλέγει να σταθεί στο πλευρό αυτών που τολμούν, αλλά ευνοεί τους δειλούς με τις στολές…
Συλλήψεις, έφοδοι της αστυνομίας σε κρυσφύγετα της οργάνωσης, εντοπισμός όπλων, ρουκετών, εκρηκτικών, οχημάτων, εντάλματα σύλληψης για όσους θα βοηθούσαν στο σχέδιο απόδρασης, έρευνες στα κελιά και μεταγωγή στην άδεια υπόγεια πτέρυγα υψίστης ασφαλείας.
Το πρώτο πράγμα που ακούς όταν βρεθείς στην υπόγεια πτέρυγα, είναι ο ήχος της σιωπής… της απόλυτης σιωπής που σου ψιθυρίζει για την ήττα που πρέπει να δεχτείς…
Το κράτος περνάει στην αντεπίθεση…
Μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι παίρνουν ρεβάνς για την απόδραση που δεν προλάβαμε…
Οι τηλεοράσεις απ’ το πρωί ως το βράδυ ξερνάνε τη χολή τους και οργανώνουν τον πανικό… «Μακελειό ετοίμαζαν οι τρομοκράτες των Πυρήνων της Φωτιάς», «θα σκότωναν κόσμο…», «Μαζική απόδραση τρόμου ετοίμαζε η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», «σχέσεις Σ.Π.Φ. – μαφίας…», «τρόμος στις φυλακές…»
Τα κοράκια της εξουσίας, όμως διψάνε κι άλλο για αίμα…
Στήνοντας συντονισμένη επιχείρηση συλλαμβάνουν τη συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου, που είχε βγει καταζητούμενη για το σχέδιο απόδρασης…
Όμως, το ρεσιτάλ εκδίκησης δεν σταματάει εκεί…
Στήνεται ένας βρώμικος συναισθηματικός εκβιασμός και η Αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει και οι ανακριτές φυλακίζουν τους συγγενείς μας, κατηγορώντας τους ως μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Λένε πως ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου, δεν φαίνεται απ’ το πως απολαμβάνει τις νίκες του, αλλά απ’ το πως σηκώνεται απ’ τις ήττες του…
Ξεκινάμε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, με αίτημα την αποφυλάκιση των συγγενών μας. Ένας αγώνας με την πικρή γεύση στο στόμα, βλέποντας τους συγγενείς μας πίσω απ’ τα κάγκελα… Θα κερδίσουμε μισή νίκη, καθώς αποφυλακίζεται η μητέρα των συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, αλλά θα χρειαστεί άλλη μία απεργία πείνας απ’ τον Γεράσιμο Τσάκαλο και τη σύντροφό του Εύη Στατήρη για να αποφυλακιστεί και η τελευταία.
Θα ακολουθήσει άλλη μία προσπάθεια σε συνεργασία με τους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα με ελικόπτερο να οργανώσουμε τη μέρα που θα απουσιάζουμε απ’ την καταμέτρηση της φυλακής.
Όμως, θα ακολουθήσει συμπλοκή στο ελικόπτερο και η πτήση ελευθερίας θα αναβληθεί…
Πολλές σκέψεις, θλίψη κι ακόμα περισσότερος θυμός…
Όμως, ένα σκυθρωπό πρόσωπο είναι το πρόσωπο της ήττας…
Κι εμείς δεν έχουμε σκοπό να χάσουμε…
Μπορεί να μας έθαψαν βαθιά στα υπόγεια κελιά των φυλακών τους, όμως ξέχασαν πως κάποιοι σπόροι φυτρώνουν ακόμα και στα πιο ανήλιαγα μέρη…
Ξέρουμε καλά πως η ελευθερία δεν κερδίζεται ούτε με προσευχές, ούτε με παρακάλια, αλλά με έναν πάταγο που σπάει την κατάρα της αιχμαλωσίας…
Σήμερα, λοιπόν, μετά από 5,5 χρόνια φυλακή γνωρίζουμε πως η πραγματικότητα που επιθυμούμε είναι τελείως διαφορετική από την πραγματικότητα που ζούμε…
Όμως, η απόσταση μεταξύ επιθυμίας και πραγματικότητας είναι μονάχα… η τόλμη…
«Μια μέρα φυλακή. Δύο μέρες φυλακή. Τρεις μέρες φυλακή… Σήμερα η μέρα δεν περνάει με τίποτα… Άραγε τι να γίνεται έξω;.. θα με σκέφτονται; Τετρακόσιες εβδομήντα δύο μέρες φυλακή. Τετρακόσιες εβδομηντα τρεις μέρες φυλακή. Τετρακόσιες εβδομήντα… έχασα τον λογαριασμό. Δεν γαμιέται… καλύτερα… στη φυλακή δεν είναι καλό να μετράς.
Δεν με πιάνει ύπνος. Χθες έκλεισα τρία ημερολόγια φυλακής… Γκλανγκ γκλανγκ… το κλειδί στην πόρτα… ήρθαν νυχτιάτικα για έρευνα…
Χίλιες πεντακόσιες πενήντα δύο μέρες φυλακή… Ικανοποιημένοι «αγαπητοί» μου δικαστές… Ε ρε και βγω έξω…
Σήμερα ξέρασα την ψυχή μου… Ξέρασα κάγκελα, τοίχους, απογοητεύσεις, προδοσίες… Δεν θέλω να μετρήσω άλλο…
Σκέφτομαι όλα αυτά που μου κλείδωσαν… όλα αυτά που μου έκλεψαν… όλα αυτά που προσπαθούν να με κάνουν να ξεχάσω… ένα γέλιο, ένα βλέμμα που να μην σκοντάφτει σε κάγκελα, μια νύχτα που να μην τελειώνει με ένα κλείδωμα… Σταματάω να σκέφτομαι… Ανοίγω το χέρι μου… Κοιτάω τη λίμα που κρατάω… Τώρα ξέρω… Πάμε άλλη μια φορά… Η μέρα μας θα έρθει…»
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
Οικονομίδου ΄Ολγα
Πολύδωρος Γιώργος
Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος
για τον σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη
Η αναρχία δεν αποτελεί, για εμάς,
μια κοινωνική νόρμα,
αλλά την εσώτατη όπλιση των ατομικών μας αρνήσεων.Είναι η άρνηση της επιβολής και της καθυπόταξης,
μια διαρκής απελευθερωτική πορεία…
αυτό είναι η αναρχία για εμάς.Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης
Λευτεριά στον αντιεξουσιαστή Γρηγόρη Τσιρώνη
Στις 3 Ιουνίου ξεκινάει στο κτίριο του εφετείου μετά την αρχική αναβολή του το δικαστήριο του συντρόφου Γρηγόρη Τσιρώνη.
Ο Γρηγόρης κατηγορείτε για την απαλλοτρίωση της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος κατά την διάρκεια της οποίας είχε συλληφθεί τραυματισμένος από πυρά μπάτσων ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης καθώς και για άλλες έξι ληστείες τραπεζών που είχαν διαπραχθεί την περίοδο 2002-2006, ένα κατηγορητήριο αίολο και σαθρό το οποίο ο σύντροφος αρνείται στο σύνολο του. Ο Γρηγόρης είχε περάσει σε καθεστώς φυγοδικίας μαζί με τους Μάριο και Σίμο Σεϊσίδη μετά τα εντάλματα σύλληψης που είχαν εκδοθεί εναντίων τους μετά την σύλληψη του Γιάννη Δημητράκη.
Το 2009 είχαν επικηρυχθεί για 600.000 ευρώ από τον τότε υπουργό δημόσιας τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με το πρόσχημα της εμπλοκής τους στο αντάρτικο πόλης, ενώ όλο το διάστημα της φυγοδικίας τους υπήρχε συστηματική και μεθοδευμένη στοχοποίηση από τα γνωστά κοράκια των αστυνομικών ρεπορτάζ που τους συνέδεαν με αντάρτικες ενέργειες και ληστείες τραπεζών. Η αξιοπρεπής διαδρομή του συντρόφου μας, η επιλογή του να μην παραδώσει το σώμα του στα χέρια της εξουσίας, η άρνηση του να συνεργαστεί με το αστυνομικό δικαστικό σύμπλεγμα, εν’ τέλει η επιλογή του Γρηγόρη να στρατευτεί στον αγώνα για την καταστροφή της εξουσίας με όλα τα μέσα είναι αυτή που μας κάνει να εκδηλώνουμε την αλληλεγγύη μας ως μια πράξη συνέχισης του κοινού μας αγώνα.
“Παίρνοντας θέση ως προς την απαλλοτρίωση του καπιταλιστικού εκτρώματος που ονομάζεται τράπεζα, έναν ταγμένο εχθρό της κοινωνίας, τόσο στη συνείδησή μου όσο και στη συνείδηση της κοινωνίας, που στο άκουσμα της απαλλοτρίωσης της μόνο αποτροπιασμό δεν αισθάνεται, έχω να πω ότι διεκδικεί επάξια τη θέση της ως μια επαναστατική πράξη. Όταν αυτή γίνεται στην προσπάθεια ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων να επανοικειοποιηθεί λίγα από τα κλεμμένα πλούτη, που κρύβονται στα χρηματοκιβώτια της, τροφοδοτώντας τόσο τον ίδιο τον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση, όσο και το δικαίωμα σε μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση, απ’ αυτή που παρέχει η ισόβια σύμβαση με τη μισθωτή σκλαβιά και τους μισθούς πείνας.” (Γρηγόρης Τσιρώνης)
Η μαζική παρουσία μας στο επερχόμενο δικαστήριο θα αντιστρέψει τους εχθρικούς συμβολισμούς και την επίδειξη ισχύος που το κράτος επιδιώκει και θα αναδείξει μια από τις πολλές πτυχές της ουσιαστικής δύναμης που έχει η αλληλεγγύη. Στην προκειμένη θα σταλεί το μήνυμα πως κανένας σύντροφος μας δεν είναι μόνος του και πως είναι στο χέρι μας να ξαναμετατρέψουμε τα δικαστήρια των συντρόφων μας σε ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς του κράτους.
Αλληλεγγύη στον Γρηγόρη Τσιρώνη Δύναμη στον καταζητούμενο Μάριο Σεϊσίδη
Λευτεριά σε όλους τους αναρχικούς κρατούμενους
Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης
Ανάρτηση πανό στη γέφυρα της Μουστοξύδη, στην Αθήνα
Ενάντια στην δικαστική τρομοκρατία, να αντιτάξουμε την οργή και την λύσσα μας.
Λευτεριά στους Αναρχικούς κρατούμενους, φωτιά στα δικαστικά μέγαρα.
A.B.C. solidarity cell
